بررسی پاسخ بالینی و پاتولوژیک به درمان نئوادجونت در بیماران با کانسر پستان پیشرفته موضعی و ارتباط آن با فاکتورهای بیولوژیک و نوع کموتراپی

زمینه و اهداف:سرطان پستان پس از سرطان ریه، دومین علت مرگ‌ و میر ناشی از سرطان در زنان و پس از سرطان غیرملانومی پوست، شایع ترین سرطان زنان است. با توجه به اهمیت موضوع، تشخیص و درمان در مراحل ابتدایی تر بیماری باید انجام شود و هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج پاسخ به درمان نئوادجوانت در بیماران مبتلا به سرطان پستان پیشرفته موضعی بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه به شکل یک مطالعه مقطعی در بیمارستان قاضی تبریز انجام گرفته است. 77 بیمار مبتلا به سرطان پستان موضعی پیشرفته شناسایی شده و اطلاعات مربوطه از پرونده بیمار گردآوری شده است. بر اساس نوع شیمی درمانی 38 نفر (49/4%) در گروه درمانی با تاکسوتر و 39 نفر (%50/6) در بیماران بدون تاکسوتر، هردو با پایه رژیم آنتراسایکلین تحت درمان قرار گرفتند و آنالیز توصیفی داده ها انجام گرفت و با استفاده از محاسبه ترتیبی داده ها، اثرات درمانی استفاده از تاکسوتر به طور مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در بین بیماران مورد مطالعه، در بعد از درمان در 21 نفر (3/%27) عدم پاسخ، در 43 نفر (8/%55) پاسخ نسبی و در 13 نفر (9/%16) پاسخ کامل وجود داشت، که 3 نفر (%23) به رژیم بدون تاکسوتر و10 نفر (%77) به رژیم با تاکسوتر پاسخ کامل به درمان داشت. همچنین 14 (2/%18) نفر از کل بیماران گیرنده her-2 مثبت بودند، که در her-2 مثبت ها پاسخ کامل به درمان نداشتیم و پاسخ نسبی 10 نفر (4/%71) بود.نتیجه گیری: میزان پاسخ بالینی و پاتولوژیک به درمان گروه با تاکسوتر به صورت معنی داری بیشتر از بیماران گروه بدون تاکسوتر بود (0/004=p) و همچنین ارتباط مشخصی از نظر پاسخ کامل به درمان با مثبت یا منفی شدن her-2 وجود داشت.