اثربخشی بازی درمانی بر نشانگان هیجانی رفتاری و مهارت های حل مسئله در کودکان مراکز شبه خانواده

زمینه و اهداف: بازی به هر گونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدف دار که به صورت فردی یا گروهی انجام پذیرد و موجب بروز نیازهای کودک شود، گفته می شود. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی بازی درمانی بر نشانگان هیجانی-رفتاری و مهارت های حل مسئله در کودکان مراکز شبه خانواده انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری شامل کلیه کودکان 7 تا 10 ساله ساکن مراکز شبه خانواده شهر تبریز در سال 1395 بودند، که تعداد آنها 1284 نفر بود. نمونه پژوهش 30 نفر از جامعه آماری بود، که به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پکیچ بازی درمانی، آزمون کامپیوتری حل مسئله و مقیاس علائم مرضی کودکان بود. گروه آزمایش 10 جلسه بازی درمانی طبق پروتکل هانسن، میسلر و اوونز دریافت نمودند، اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند.یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بازی درمانی باعث ارتقای حل مسئله، و کاهش بیش فعالی، سلوک، رفتار مرضی، اضطراب تعمیم یافته، ترس مرضی و تیک می شود (p<0.001)، اما در وسواس آزمودنی ها تاثیری نداشته است (p>0.005).نتیجه گیری:بنابراین طبق یافته های پژوهش نتیجه می شود که بازی درمانی یک روش موثر برای کاهش اختلالات هیجانی-رفتاری و بهبود عملکرد حل مسئله می باشد.