مقایسه تاثیر آموزش حمل مصدوم در صحنه حادثه به دو روش ایفای نقش و نمایش بر دانش، نگرش و عملکرد سربازان

مقدمه: نظامیان به عنوان اولین و بزرگ‌ترین گروه کمک رسان در هنگام بروز حوادث غیرمترقبه می‌باشند لذا، باید بتوانند با استفاده از مهارت و سرعت عمل خود مراقبت‌های لازم را در خصوص انتقال ایمن مصدوم برای جلوگیری از تشدید آسیب و عوارض ناشی از آن، برای افراد حادثه دیده فراهم کنند.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش حمل مصدوم در صحنه حادثه به دو روش ایفای نقش و نمایش بر دانش،  نگرش و عملکرد سربازان انجام شد.مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در سال 1399 انجام ‌شد. سه یگان از یگان‌های مستقر در شهر مشهد به روش تخصیص تصادفی به سه گروه شامل دو گروه آزمون (ایفای نقش و نمایش) و یک گروه کنترل تخصیص یافت. در هر گروه 27 نفر از سربازان، به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای گروه‌های آزمون چهار جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش حمل مصدوم برگزار شد. برای گروه کنترل مداخله‌ای انجام نگرفت. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های دانش،  نگرش و فهرست وارسی عملکرد محقق ساخته استفاده شد. پرسشنامه‌ها قبل، بلافاصله  و دو هفته بعد از مداخله تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های پارامتریک با سطح معنی‌داری 0/05 استفاده ‌شد.یافته‌ها: ین میانگین نمرات دانش و نگرش گروه‌های آزمون و گروه کنترل بلافاصله و دو هفته پس از مداخله، تفاوت معناداری وجود داشت. به ترتیب (0/001>p و 0/05>p)، درحالی‌که در حیطه عملکرد بلافاصله و دو هفته پس از مداخله میانگین نمرات گروه‌های آزمون و گروه کنترل، تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/05

effect of teaching transportation of the injured at the accident scene on awareness, attitude, and performance of soldiers by two methods of role playing and demonstration

introduction: the military as the first and largest incident response team in the event of unexpected accidents must be able to use their skills and speed of action to ensure the safe transfer of casualties and to prevent the aggravation of the injuries for the injured.objective: the current study aimed to determine the effect of teaching transportation of the injured at the accident scene by two methods of role-playing and demonstration on awareness, attitude, and performance of soldiers.materials and methods: this quasi-experimental study was conducted in 2020 in mashhad, iran. three military units were selected through a randomized allocation. these groups were divided into two test groups (role-playing and demonstration) and a control group. each group consisted of 27 soldiers, who were selected through purposive sampling. four 90 min classes regarding teaching the transportation of the injured at the accident scene were held for the test groups. no intervention was performed for the control group. data collection was performed through questionnaires of awareness, attitude, and a checklist of valid and reliable researcher-made performance. questionnaires and the checklist were filled before, immediately, and two weeks after the intervention. the collected data were analyzed using chi-square and one-way anova tests.results: although a significant difference was observed between the test groups (role-playing and demonstration) and control group in the awareness and attitude scores immediately after and two weeks after the intervention, respectively (p<0.001 and p<0.05), no significant difference was found between the performance scores of test groups and control group immediately and two weeks after the intervention (p>0.05).conclusion: based on the results of the present study, due to the attractiveness of the role- playing and demonstration methods, it is suggested to consider new teaching methods in the usual training of soldiers in military centers.