نقش امیدواری در پیش بینی بهزیستی روان‌شناختی سربازان با میانجیگری خودکنترلی

مقدمه: امیدواری افراد را با وجود موانع به اهداف دشوارشان متعهد می سازد و بسیاری از روان شناسان امیدواری را عامل مهمی در بهزیستی روان شناختی افراد به شمار می آورند و از طرفی خودکنترلی نیز در بهزیستی روان شناختی افراد تاثیرگذاراست.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش امیدواری در پیش بینی بهزیستی روان شناختی سربازان با میانجیگری خودکنترلی بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی بود و جامعه آماری شامل تمام سربازان پادگان تیپ 277 شهرستان قوچان در سال 96-1395 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 200 سرباز با برخورداری از معیارهای ورود به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های امیدواری میلر، خودکنترلی تانجی و بهزیستی روان شناختی ریف بود. برای آنالیز داده ها از آمار توصیفی (جدول فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون) با به کارگیری نرم افزار spss نسخه 20 در سطح (p<01.0) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بین امیدواری و خودکنترلی با بهزیستی روان شناختی رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد (p<0.001). نتایج حاصل از محاسبه رگرسیون پیش بینی کنندگی امیدواری بر بهزیستی روان شناختی، بیانگر وجود رابطه آماری معنی دار بود (13.0= β، 02.0= r2، 05.65=f و 01.0=p) و همچنین نتایج حاصل از محاسبه رگرسیون پیش بینی کنندگی خودکنترلی بر بهزیستی روان شناختی، بیانگر وجود رابطه آماری معنی دار بود (β = 0.56, r2 = 0.22, f = 0.65, p = 0.001).بحث و نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت، خودکنترلی و امیدواری دو پیش بین در بهزیستی روان شناختی سربازان بودند و همچنین می توان بیان کرد که خودکنترلی متغیر قوی تری نسبت به امیدواری در پیش بینی بهزیستی روان شناختی است، لذا، توصیه می گردد با برگزاری کلاس های آموزشی جهت ارتقاء میزان امیدواری و خودکنترلی سربازان، زمینه افزایش بهزیستی روان شناختی در آن ها فراهم گردد.