بررسی رابطه ویژگی‌های شخصیتی و هوش معنوی با رضایت از زندگی در کارکنان یک شرکت صنعتی در استان ایلام

مقدمه: یکی از شاخص های بهداشت روانی میزان رضایت از زندگی است. مراد از رضایت از زندگی، نگرش فرد، ارزیابی عمومی نسبت به کلیت زندگی خود و یا برخی از جنبه های زندگی همچون زندگی خانوادگی و تجربه آموزشی است.هدف:پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیتی و هوش معنوی با رضایت از زندگی در کارکنان یک شرکت صنعتی در استان ایلام انجام شد.مواد و روش ها: در این پژوهش که در سال 1393 اجرا شده است، تعداد 115 نفر از کارکنان آن شرکت به صورت در دسترس انتخاب شدند و 3 پرسشنامه ی ویژگی های شخصیتی، هوش معنوی و رضایت از زندگی را تکمیل نمودند. طرح پژوهش از نوع همبستگی است که در زمره تحقیقات توصیفی قرار می گیرد و داده های پژوهش با ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که کارکنان با روان رنجوری پایین تر، رضایت از زندگی بالاتری دارند. همچنین کارکنان با برون گرایی بالاتر، توافق پذیری بالاتر، وجدان بالاتر و هوش معنوی بالاتر، رضایت از زندگی بیشتری دارند. بالاترین ضریب همبستگی مربوط به برون گرایی است (r=0/64) که در تحلیل رگرسیون نیز مهم ترین متغیر پیش بین رضایت از زندگی در این پژوهش می باشد. بین تجربه گرایی و رضایت از زندگی رابطه ی معنی داری یافت نشد (p>0/05). ضرایب تحلیل رگرسیون با روش ورود مکرر برای ترکیب خطی متغیر های ویژگی های شخصیتی و هوش معنوی با رضایت از زندگی در سطح کمتر از 0/01 معنی دار بود.بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که اصلاح و تعدیل صفات شخصیتی افراد و نیز افزایش هوش معنوی آنها می تواند باعث افزایش رضایت از زندگی آن ها گردد.