بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه‌ زخم انسانی در شهرستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان طی سال‌های 1391-1394

مقدمه: سیاه زخم به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان بوده که به دلیل کاربرد بیوتروریسم و همچنین ایجاد مشکلات اقتصادی و سلامتی از اهمیت خاصی برخوردار است و این بیماری یک مشکل بهداشتی در کشورهای درحال توسعه هست.هدف: این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه زخم انسانی در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان طی سال های 1391-1394 صورت گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی طولی است و نمونه گیری به صورت کل شماری است و در آن اطلاعات کلیه موارد شناسایی شده بیماری سیاه زخم طی سال های 1391 تا 1394 در استان اصفهان جمع آوری و پس از ورود به کامپیوتر مورد تجزیه و تحلیل با نرم افزار spss نسخه 19 قرار گرفت.یافته ها: تعداد 117 مورد بیمار مبتلا به سیاه زخم طی سال های مورد مطالعه بررسی شد که بالاترین میزان بروز در سال 1393 و با میزان بروز 1/09 در صد هزار نفر جمعیت بود. 53 درصد بیماران را مردان تشکیل می دادند و 58/9 درصد بیماران شناسایی شده ساکن روستا بودند. شهرستان های سمیرم 18/8 درصد کل بیماران، فریدن 17/94 درصد و فریدونشهر و بوئین میان دشت هرکدام با 17/94 درصد کل بیماران استان را به خود اختصاص داده اند.54/7 درصد ابتلا بیماران در فصل تابستان گزارش شده است.بحث و نتیجه گیری: انجام مطالعه اپیدمیولوژی می تواند در تصمیم گیری مدیران و سیاست گذاران جهت برنامه ریزی هدفمند موثر باشد. از آنجایی که بیشترین جمعیت مبتلایان در مناطق روستایی زندگی می کنند، باید ضمن جلب مشارکت های عمومی و همکاری بین بخشی برای کنترل و پیشگیری سیاه زخم به نقش به ورزان و خانه های بهداشت در کنترل بیماری تاکید شود.