مقایسه انواع، علل و راهبردهای کا‌هش خطای دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری

مقدمه: اجرای دستورات دارویی، بخش مهمی از فرآیند درمان و مراقبت بیمار و همچنین خطرناک ترین وظیفه پرستار است که خطا در انجام آن با بروز پیامدهای نامطلوب، تهدیدی برای امنیت بیمار، محسوب می شود.هدف: این پژوهش با هدف مقایسه انواع، علل و راهبردهای کاهش خطای دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری انجام شده است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی است که در سال 1395 بر روی مربیان (20 نفر) و دانشجویان پرستاری (80 نفر) در دانشکده پرستاری و مامایی اهواز انجام شده است. ابزار مطالعه، پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته بود که روایی آن بر طبق نظرات ده نفر از اعضای هیئت علمی صاحب نظر بررسی شد و برای تعیین پایایی پرسشنامه نیز از روش آزمون آزمون مجدد استفاده گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. سطح معنی داری برای کلیه آزمون ها کوچک تر از 0/ 05 در نظر گرفته شد.یافته ها: نتایج نشان داد که 75 درصد از مربیان پرستاری حداقل یک بار شاهد بروز خطای دارویی در دانشجویان پرستاری و 75/ 48 درصد از دانشجویان پرستاری بیش از یک بار مرتکب خطای دارویی شدند. بیشترین نوع خطای دارویی از دیدگاه مربیان، دادن داروی اشتباه (3/ 17 درصد) و از نظر دانشجویان سرعت بالای انفوزیون (49/ 16 درصد) بیان شده است. بیشترین علل خطاهای دارویی از دیدگاه مربیان کمبود اطلاعات دارویی (22/ 0±95/ 4) و از نظر دانشجویان بی دقتی و حواس پرتی (77/ 0±3/ 4) بود. بیشترین دارویی که در مورد آن اشتباه رخ داده به ترتیب سفازولین، جنتامایسین و رانی تیدین بوده است. بهترین راهبردهای کاهش اشتباهات دارویی از دیدگاه مربیان شامل اختصاص دادن زمان بیشتر در کارآموزی به تکرار اطلاعات دارویی و محاسبات آن ها (89/ 20 درصد) و از دیدگاه دانشجویان ارائه درس داروشناسی بر اساس مراقبت پرستاری (90/ 17) ذکر شد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه اشتباهات دارویی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری بسیار محرز می باشد، بنابراین تدوین برنامه های آموزش مداوم برای افزایش اطلاعات دارویی و کاهش بروز خطاها ضروری است.