مسئله هنجارینگی منطق(نگاهی انتقادی به اندیشه هنجارینگی منطق برای تفکر)

منطق‌دانان از هنجارینگی منطق مقاصد مختلفی را دنبال می‌کنند. گاهی مقصود از هنجارینگی منطق، هنجارین بودن آن در استدلال، گاهی هنجارین بودن برای عملکرد عمومی و گاهی هنجارین بودن برای تفکر است. در آثار معاصر نیز از «مسئله هنجارینگی منطق» با کاربردهای متفاوتی استفاده شده است. هنجارینگی منطق به‌عنوان اصلی برای ارزیابی نظام‌های منطقی در فلسفه منطق، هنجارینگی منطق به‌عنوان دلیل نقضی بر دیدگاه کثرت‌گرایی منطق و هنجارینگی منطق به‌معنای نقش منطق در پذیرش باور و بازبینی در آن، از مهم‌ترین کاربردهای «مسئله هنجارینگی منطق» است که در آثار معاصر به چشم می‌خورد. امروزه هنجارینگی منطق برای تفکر و نقش آن در پذیرش باور و بازبینی آن، با انتقاد برخی منطق‌دانان روبه‌رو شده است. شماری از منتقدان در آثار خویش به تفاوت هنجار منطقی با هنجار معرفتی و برخی به چگونگی الزام هنجارهای معرفتی پرداخته‌اند. در این نوشتار ضمن پرداختن به مقصود منطق‌دانان از هنجار منطقی و کاربرد آن، به هنجارینگی منطق برای تفکر پرداخته و نشان داده شده است که نه‌تنها استدلال منطقی، ادعای هنجارینگی منطق برای تفکر را پشتیبانی نمی‌کند، بلکه نمی‌توان ادعا کرد که هنجارهای منطقی در حاق واقع، فرد را به پیروی از خود وامی‌دارند.