پیامدهای مهاجرت‌ قبایل عرب جنوبی، به بخش‌هایی از نواحی مرکز و شمالی جزیره‌العرب (با تاکید بر نقش حارث بن عَمْرو کِنْدی در حمله نظامی به ایران ساسانی)

پاره‌ای از گزارش‌های‌‌ تاریخی، بیانگر نوعی همکاری ‌نظامی میان برخی پادشاهان تبابعه‌ حمیری و بعضی ملوک قبایل‌ جنوبی ‌جزیره‌العرب، همچون حارث‌ بن عَمْرو کِنْدی است که به‌منظور پیشروی در بخش‌هایی از مرزهای‌غربی ساسانیان با یکدیگر متّحد شده‌اند. از آن‌جا که برخی پژوهشگران معتقدند، نسبت دادنِ ‌یک‌چنین اقداماتی به این‌ دسته از پادشاهان‌ حمیری، آن‌هم در روزگاری که امپراطوری‌ مقتدری چون ساسانیان بر ایران حاکمیت داشته، افسانه‌هایی است که عرب‌های‌ جنوبی ساخته‌اند، نگارندگان بر آنند تا با‌ روش ‌توصیفی- ‌تحلیلی و مراجعه به منابع‌ تاریخی‌- جغرافیایی و توجه به پاره‌ای از جدیدترین پژوهش‌ها، به این‌سوالات پاسخ دهند که آیا دامنه‌ این پیشروی‌ها‌ به ایران دوره‌ ی ساسانی هم رسیده است؛ و اگر ‌چنین بوده، در چه زمان و مکانی واقع شده و چه‌ نتایجی را به‌ دنبال داشته است؟ در پاسخ می‌توان ‌گفت، برخلاف برداشت‌های‌ناتمام‌ گذشته، اگر از فرضیه‌هایی که پیشروی‌های‌ نظامی ‌تبابعه را تا حدود مرزهای ‌تبّت و چین نادرست شمرده بتوان صرف‌نظر کرد، به احتمال‌ بسیار، از پیشروی‎های‌ موقّتی در بخش‌هایی از مرزهای‌غربی ایران نمی‌توان به‌ سهولت گذشت. همچنین نشان‌ می‌دهد که پیشروی‌های‌ نظامی این‌ دسته از قبایل ‌عرب در قسمت‌هایی از نجف و بعضی روستاهای ‌کوفه و حیره تا رومیه صورت گرفته و از مدائن ‌سبعه ایران‌ ساسانی نیز فراتر رفته و تا زمان انوشیروان (579-531م) در بخش‎های‌ وسیعی از مرزهای‌غربی ‌ساسانیان، پیوسته به‌ عنوان یک عامل ‌تهدید و تخریب مطرح بوده است.

consequences of the migration of southern arab tribes to parts of the central and northern regions of the arabian peninsula: the role of al-harith ibn ‘amr al-kindi in the military attack on sassanid iran

some historical reports indicate a type of military cooperation between some kings of himyari lineage with a number of southern tribes of the arabian peninsula, such as al-harith ibn ‘amr al-kindi who united with each other to advance into parts of western borders of the sassanids. since some researchers believe that attributing such actions to this group of himyari kings, especially at a time when a powerful empire like the sassanids ruled over iran, are legends created by southern arabs, the present study aimed to answer the following question using a descriptive-analytical method by referring to historical-geographical sources and paying attention to the most recent research in this respect: did the scope of these advances also reach sassanid iran? if so, when and where did it take place and what were its consequences? in response, it can be stated that contrary to previous incomplete understandings, if we can disregard the hypotheses that consider the military advances of tababi'ah as far as the borders of tibet and china as incorrect, then in all likelihood, temporary advances in parts of western borders of iran cannot be easily ignored. it also shows that the military advances of this group of arab tribes took place in parts of najaf and some villages of kufa and al-ḥīra to rumiyya, which went beyond the cities of sasanian iran, and until the time of anushirvan (579-531 ad), they were constantly considered a factor of threat and destruction in large parts of western borders of the sasanians.