موضع دولت پهلوی در قبال شورش آرارات و ترسیم مرزهای شمال غرب ایران (1309-1306 ه.ش)

از سال 1306 تا 1309 شمسی کُردهای ترکیه در منطقه آرارات بر علیه دولت آن کشور قیام کردند. هدف این قیام استقلال مناطق کردنشین ترکیه بود. دولت ایران ابتدا به علت اختلافات مرزی با ترکیه از شورشیان آرارات طرفداری کرد. بنابراین هدف از نگارش این مقاله پاسخ به این سوال ها است: دولت ایران چه موضعی در قبال شورش آرارات داشت؟ این موضع گیری چه نقشی در ترسیم مرزهای شمال غربی ایران ایفا کرد؟ فرضیه اصلی پژوهش این است که دولت پهلوی دارای راهبرد ثابتی در قبال شورش آرارات نبود و از ابتدا تا سرکوب شورشیان توسط دولت ترکیه، موضع گیری دولت ایران چندگانه و متغییر بود. در این مقاله تلاش شده با استفاده از منابع کتابخانه­ای و اسنادی و با روش توصیفی-تحلیلی موضع‌گیری دولت پهلوی در قبال شورش آرارات و نقش آن در ترسیم مرزهای شمال غربی ایران بررسی شود. یافته های پژوهش نشان می­دهد، دولت ایران سرانجام تحت تاثیر عواملی نظیر تهدیدهای ارضی شوروی و ترکیه، عدم حمایت جامعه جهانی از شورش آرارات و تمرکز حکومت پهلوی به اصلاحات داخلی، به سوی همکاری با دولت ترکیه در سرکوب شورش آرارات و پذیرش قرارداد مرزی 1310 ه.ش روی آورد.

the pahlavi government's stance regarding the ararat rebellion and the drawing of the borders of northwestern iran (1927-1930 ad)

from 1927 to 1930, turkish kurds in ararat region rebelled against the government of that country. the goal of this uprising was the independence of the kurdish regions of turkey. the iranian government initially supported the ararat rebels due to border disputes with turkey. using library and documentary sources and a descriptive-analytical method, this article aimed to illuminate the position of the iranian government towards the ararat rebellion and the role this stance played in drawing the northwestern borders of iran. the main hypothesis of the research is that the pahlavi government did not have a fixed strategy for the ararat rebellion, and from the beginning until the suppression of the rebels by the turkish government, the position of the iranian government was multiple and variable. the findings of the research show that the iranian government, influenced by factors such as the territorial threats of the soviet union and turkey, the lack of support of the international community for the ararat rebellion, and the pahlavi government's focus on internal reforms, finally turned to cooperation with the turkish government in suppressing the ararat rebellion and accepting the border agreement signed in 1932 ad.