روایت جنگ در تاریخ‌نگاری عصر صفوی

متون تاریخ نگاری عصر صفوی مشحون از روایت جنگ ها و منازعات نظامی داخلی و خارجی حکومت صفویه است. جنگ جایگاه ویژه ای در تاریخ نویسی این دوره می یابد تا آن جا که اگر رویدادی به درگیری نظامی منجر نمی شد در نظر مورخان شایسته نقل و ضبط در تاریخ نبود و شانس کمی برای بازگویی در آثار آنان می‌یافت؛ بنابراین نحوه روایت جنگ اهمیت خاصی داشت و نیازمند ساختار روایی مناسب برای بازنمایی رویداد و انتقال اهداف واقع در پشت این روایتگری به مخاطبان اثر بود. این پژوهش با اتخاذ روش توصیفی – تحلیلی و ساخت الگویی از نظریات مربوط به روایت در پی پاسخ به این پرسش است که جنگ در تاریخ نگاری دوره صفوی چگونه روایت می‌شود و مورخین از ثبت آن، چه اهدافی را دنبال می کردند؟ دستاورد پژوهش حاضر این است که مورخان با گزینش عناصر روایت و سرکوب یا برجسته کردن مولفه هایی از این عناصر، طرحی از روایت جنگ ارائه می دهند که هدف آن بازنمایی داعیه های ارضی صفویان و مشروعیت حاکمیت و اقدامات آنان در مناطق جنگی و مورد منازعه بود.

Narration of War in Safavid Historiography

AbstractSafavid chronicles are full of narratives of wars, and domestic and foreign military conflicts of the Safavid government. War finds a special place in the historiography of this period, so much so that if an event did not lead to a military conflict, historians would not consider it worthy of being recorded, and its emergence inside historical texts was improbable. Therefore, the narration of the war was of special importance and required an appropriate narrative structure to represent the event and convey the goals behind the narration to the audience. By adopting a descriptiveanalytical method and constructing a model of theories related to narration, this research tries to illuminate war narration in Safavid historiography and the goals of historians in recording wars. The results show that, by selecting narrative elements, suppressing or highlighting some components of these elements, historians present a war narrative that aims to represent the Safavid territorial claims, the legitimacy of their rule and actions in war zones and disputed areas.