the effect of incubation time on the activity and stability of factor viii during the preparation process

Background and aims: hemophilia is a rare autoimmune disorder caused by autoantibodies directed in the majority of the cases against clotting factor viii (fviii). fviii is extracted from human plasma or engineered from mammalian cell cultures using recombinant dna technology. in iran, most of the used fviii is prepared from human plasma in iranian blood transfusion organization. it was seen important to estimate its stability and activity from bleeding time until product preparation. material and methods: in the analytical study, 60 healthy male donors (20-50 years old), 15 donors from each blood group, were selected after obtaining informed consent. donors' blood was collected in quadri-packs and centrifuged after keeping at 24°c for 2 hours. the separated plasma was divided into three groups and incubated in the lab (22°c) for 0, 90, and 180 minutes, respectively. then, samples were stored at -20°c for one month. afterward, the plasma was thawed, and fviii activity was assayed. results: the activity of fviii significantly (p<0.05) reduced by delay in freezing; after the time of 0 min: 134.84%±42, after 90 min: 126.88%±38, after 180 min: 120.22%±34. at all incubation times, the highest and the lowest fviii activity were observed in a and o blood groups, respectively (p<0.05). fviii activity was increased along with increasing age up to 35-40, but it decreased in subjects of 40-50 years old. these experiments confirmed that the longer the delay in freezing fresh frozen plasma, the greater the decrease in fviii stability. conclusions:. according to the results of this study, the best blood donors for fviii product are those with blood group a in the age range of 40-35 years.

تمایز سلولهای بنیادی بالغ به غضروف با استفاده از داربست زیستی مهندسی بافت غضروف

زمینه و هدف: غضروف یک بافت بسیار تخصصی است که قابلیت ترمیم خود را در مواقع آسیب ندارد. اگر چه روش های جراحی با پیوند کندروسیت اتولوگ، روش هایی توسعه یافته برای درمان ضایعات غضروفی هستند، اما نمی توانند در مواجهه با مشکلات ناشی از آسیب ناحیه پیوندی موفقیت های بزرگی حاصل نمایند. با پیشرفت در زمینه مهندسی بافت و دانش استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی و کشت و تمایز آنها در داربست های مناسب به عنوان استراتژی موفق بالینی در نظر گرفته میشوند.مواد و روشها: در این مطالعه پس از آماده سازی دو داربست چسب فیبرینی و آلژینات، سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی جداگانه بر روی این دو داربست قرار گرفتند و در محیط کندروژنی کشت داده شدند. 1، 7 و 14 روز پس از تمایز سلولی، توانایی زنده ماندن سلول های تمایز یافته توسط MTT کندروژنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. همچنین بیان کلاژن نوع I،نوع II و SOX9 و اگریکان به روش Real time PCr مورد بررسی قرار گرفت. همچنین تشکیل غضروف ها نیز به لحاظ بافت شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، داربست چسب فیبرینی با داربست آلژینات در سلول های تمایزی اختلاف معنی داری داشت. با توجه به تجزیه و تحلیل MTT و علاوه بر این، چسب فیبرینی بالاترین بیان در ژن های کندروژنیک را در میان دیگر داربست ها بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه میتوان چنین عنوان نمود که استفاده از داربست های طبیعی مانند چسب فیبرینی می تواند همانند پروتئین های مزانشیمی سلول های بنیادی به عنوان استراتژی کارآمد و جدید در مهندسی بافت و ترمیم عمل نماید.