مقایسه قابلیت‌های بدنی (خودتوصیفی و عینی) و نگرش تغذیه‌ای در زنان فعال و غیرفعال

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه قابلیت‌های بدنی (خودتوصیفی و عینی) و نگرش به تغذیه در زنان فعال و غیرفعال بود.روش‌ها: بر همین اساس مطالعه پس رویدادی و کاربردی با 100 زن بزرگسال شهر تبریز که با روش نمونه گیری خوشه ای در دو گروه 50 نفری فعال و غیرفعال همگن شده بعنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسش نامه‌ خودتوصیفی بدنی مارش و همکاران (psdq-s) فرم کوتاه، سه آزمون آمادگی جسمانی، شاخص توده‌ بدنی و همچنین پرسشنامه نگرش به تغذیه (eat-26) برای سنجش متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای مقایسه‌ نگرش به تغذیه و خودپنداره‌ بدنی در دو گروه از آزمون تی مستقل، مقایسه‌ خرده مقیاس های آن‌ها و همچنین خرده مقیاس‌های آمادگی جسمانی از تحلیل واریانس چندمتغیره و مقایسه‌ نمرات استاندارد شایستگی های جسمانی-حرکتی ذهنی و عینی درون‌گروهی از آزمون تی همبسته استفاده شد.نتایج: نتایج نشان داد که زنان فعال در مقایسه با زنان غیرفعال بطور معناداری اختلال خوردن کمتر (0.0001=p)، میانگین نمره‌ خودپنداره‌ بدنی بیشتر (0.001=p)، آمادگی جسمانی بیشتر (0.0001=p) و همبستگی بیشتری بین شایستگی های جسمانی-حرکتی عینی و ذهنی داشتند.بحث و نتیجه گیری: باتوجه به تفاوت های معنی دار در نتایج حاصله، می توان گفت احتمالاً فعالیت بدنی در کاهش اختلالات خوردن و داشتن خودادراکی جسمانی مثبت و واقعی تر در زنان بزرگسال موثر است.

the comparison of physical competencies (self-report and objective) and nutritional attitude among active and inactive women

purpose: the purpose of this study was to survey and compare physical competencies (self-report and objective) and nutritional attitudes among active and inactive women.methods: a sample of 100 adult women from tabriz was selected for this study. they were divided into two homogeneous groups: an active group (n=50) and an inactive group (n=50). cluster sampling was used to select the participants. the variables of this study were measured using the eating attitude test (eat-26), the short form of the physical self-descriptive questionnaire developed by marsh et al. (psdq-s), three physical readiness tests, and body mass index. independent t-tests were used to compare eating attitudes and physical self-perception between the two groups. manova was used to compare the subscales of these variables. paired-samples t-tests were used to compare the z scores of objective and subjective physical-motor fitness.results: the results showed that the active group had significantly lower rates of eating disorders (p=0.0001), higher mean scores of physical self-perception (p=0.001), higher levels of physical readiness (p=0.0001), and a stronger correlation between objective and subjective physical-motor fitness.conclusion: based on the significant differences found in the results, it can be concluded that physical activity can be effective in reducing eating disorders and promoting positive and realistic physical self-perception in adult women.