تاثیر رویکرد آموزشی حس بازی بر تصمیم‌گیری، حمایت و اجرای مهارت‌های بسکتبال در دانش‌آموزان دختر

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد آموزشی حس بازی بر تصمیم‌گیری، حمایت و اجرای مهارت‌های بسکتبال در دانش‌آموزان دختر بود. روش ها: جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر مقطع اول متوسطه شهرستان ارومیه بودند که تعداد چهل نفر از آن‌هایی که قبلاً سابقه بازی بسکتبال نداشتند و از نظر جسمانی سالم بودند با میانگین سنی (3±13/06) به صورت تصادفی در گروه‌های مورد نظر (گروه سنتی و گروه حس بازی، هر گروه بیست نفر) قرار گرفتند. روش پژوهش از نوع پیش‌آزمون و پسآزمون بود و اطلاعات به صورت میدانی و از طریق آزمون‌های مهارتی بسکتبال ایفرد و ابزار سنجش عملکرد بازی جمع‌آوری شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره نشان داد که دانش‌آموزان در یادگیری مهارت‌های پایه به روش سنتی بهتر بوده‌اند اما در مورد مولفه‌های تصمیم‌گیری و حمایت گروه حس بازی به طور معناداری بهتر از گروه سنتی بود. نتیجه گیری: به طور کلی رویکرد مبتنی بر حس بازی کارآمدی بهتری در توسعه عملکرد بازی نشان داد و یافته‌ها پیشنهاد می‌کند که استفاده از فرآیند پرسش و پاسخ در قالب بازی‌های تعدیل شده روش تمرینی مناسبی برای پیشبرد عملکرد بازی در دانش‌آموزان هستند.

The Effects of Game Sense Pedagogy on Decision Making, Supporting and Implementing Basketball Skills in Female Students

Purpose: The aim of this study was to investigate the effects of game sense pedagogy on decision making, supporting and implementing basketball skills in female students. The statistical population of the study was Urmia secondary school girl students. Methods: Subjects were 40 students (each group= 20 people) who did not already have a history of basketball playing and were physically health with an average age of 13.06±3. AAHPERD basketball skills test and game performance assessment instrument were used to collect data. Results: The results of multivariate covariance analysis showed that students were better at learning of basic skills in the traditional method, but in terms of decisionmaking and supporting components, the game sense group was significantly better than the traditional group. Conclusion: In general, the game sense approach has shown better performance in game performance development, and the findings suggest that using a questioning process based on a modified game framework is an appropriate training method for improving game performance in students.