کارایی جمعی و هوش هیجانی در ورزشکاران سالم و ورزشکاران دارای معلولیت

هدف: در ورزش های تیمی، کارایی جمعی عامل مهمی در کسب موفقیت به حساب می آید، بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین کارایی جمعی و هوش هیجانی در ورزشکاران سالم و دارای معلولیت می باشد.روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه‌ای بود. بدین منظور 41 ورزشکار داری معلولیت مرد از هیئت ورزشی جانبازان و معلولین استان آذربایجان شرقی و 43 ورزشکار سالم مرد شهر تبریز به صورت خوشه‌ای از رشته‌های تیمی انتخاب شدند. برای سنجش هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی شوت و همکاران با 33 گویه استفاده شد. برای سنجش کارایی جمعی از پرسشنامه کارآمدی جمعی در ورزش با پنج عامل استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل واریانس چندمتغیره و رگرسیون چند متغیری در نرم افزار آماری spss 22 انجام شد.نتایج: تفاوت معناداری بین هوش هیجانی کل (0.014> p، 6.37=(1،82)f) و کارایی جمعی کل (0.05> p، 3.71=(1،82)f) در ورزشکاران سالم و دارای معلولیت مشاهده شد. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که از بین عوامل هوش هیجانی تنها در عامل تنظیم هیجان و از عوامل کارایی جمعی، اتحاد و تلاش تفاوت معناداری بین دو گروه نشان دادند. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد هوش هیجانی در ورزشکاران دارای معلولیت 13% و در ورزشکاران سالم 57% از تغییرپذیری کارایی جمعی را پیش‌بینی می‌کند.نتیجه‌گیری: هوش هیجانی توانایی پیش بینی تغییرپذیری کارایی جمعی در ورزشکاران سالم را نسبت به ورزشکاران دارای معلولیت بیشتر نشان می‌دهد. بنابراین برای بهبود کارایی جمعی در ورزشکاران دارای معلولیت نیازمند بکارگیری آموزش‌های مدیریت هیجان در میادین ورزشی داریم.

The collective efficacy and emotional intelligence among healthy and disabled athletes

Purpose: the aim of this study is investigate the Effectiveness of the TGFU and SDT Approach on Motor development and achievement Motivation in Children with ADHD.Methods: The method of this research is semiexperimental and in terms of the purpose of the research, which was carried out using a pretestposttest design. 30 students from 7 to 10 years of elementary school in Gorgan were selected as samples. In the pretest phase, all participants completed the TGMD3 motor development test and completed the Progress Motivation Questionnaire. Participants were then randomly assigned to TGFU and SDT groups. The training process was held for 6 weeks and 2 weeks 90 minutes each week. After the end of the intervention, a posttest was performed. Data were analyzed using covariance analysis.Results: The results showed that there was a significant difference between the two groups of TGFU and SDT in motor growth (P