تاثیر واقعیت مجازی قید عملکردی و ساختاری و تمرین واقعی بر خودکارآمدی پرتاب دارت

هدف: محیط های واقعیت مجازی به عنوان مداخله ای موثر در آموزش مهارت های حرکتی مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین واقعیت مجازی بر خودکارآمدی دانش آموزان پسر بود. روش شناسی: نمونه آماری این پژوهش را 36 نفر دانش آموز پسر تشکیل دادند که به صورت نمونه های در دسترس انتخاب شده و به سه گروه تمرین مجازی با قید عملکردی، تمرین مجازی با قید ساختاری و تمرین واقعی تقسیم شدند. پژوهش حاضر در سه جلسه پیش آزمون، تمرین و پس آزمون انجام شد. مهارت پرتاب دارت به عنوان تکلیف انتخاب شد. پرسش نامه خودکارآمدی ویژه دارت را دانش آموزان کامل کردند و جمع آوری شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین مجازی دارت موجب پیشرفت معنادار خودکارآمدی در دانش آموزان می شود و همچنین تفاوت معناداری بین تاثیر گروه های تمرینی بر خودکارآمدی وجود ندارد. بحث و نتیجه گیری: بنابراین، سیستم واقعیت مجازی می تواند موجب پیشرفت خودکارآمدی مهارت های ورزشی شود.

The impact of virtual reality (functional and structural constraints) and real world training on the self-efficacy of dart throwing

Purpose: Virtual reality environments are used as an effective intervention in motor skills training. The purpose of this study was to determine the effect of virtual reality training on selfefficacy of male students. Methods: The statistical sample of this study were 36 male students who were selected as available samples and divided into three; Functional constraint virtual training, Structural constraint virtual training, and Real world training groups. The present study was conducted in three sessions of pretest, training and posttest. Dart throwing skill was selected as the task. Special dart’s selfefficacy questionnaire was completed by the students and collected. Results: The results showed that virtual training of dart significantly improves students’ selfefficacy, and there is no significant difference between the effects of training groups on selfefficacy. Conclusion: Therefore, virtual reality system can enhance the selfefficacy of sports skills.