تاثیر بازی در آب کودکان دارای اختلال اوتیسم بر استرس مادران آنها

اختلال اوتیسم یکی از بیماری‌های گروه اختلالات فراگیر رشد بوده که باعث استرس در والدین به خصوص مادران می‌شود. شرکت در مداخلات فعالیت های آبی این کودکان موجب بهبود رفتارهای منفی در آنها و در پی آن، کاهش استرس مادران درباره شرایط کودکشان می‌شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته بازی در آب کودکان اوتیستیک بر استرس مادران آنها بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل انجام شد که به این منظور 26 مادر دارای دختر اوتیستیک 612 ساله به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و پس از همتاسازی براساس نمرات کسب شده در آزمون های وکسلر و گارز کودک به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند که گروه تجربی مدت هشت هفته بازی‌های منتخب آبی را انجام دادند. گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکردند. برای تمامی افراد شرکت کننده قبل و بعد از دوره تمرینی، پرسشنامه استرس و تنیدگی والدین (psi) مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس مرکب دو در دو با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها نشان داد ارائه این مداخلات برکودکان مبتلا به اوتیسم نتوانسته تاثیر معناداری بر میزان استرس مادرانشان داشته باشد (p>0/05). از دلایل احتمالی یافته‌های تحقیق حاضر می‌تواند قرارگیری کودکان شرکت کننده در بالای طیف اوتیسم و به تبع آن شدت بیشتر مشکلات روانی مادران آنها باشد. بنابراین احتمالا زمان طولانی‌تری برای اثربخشی مداخله انجام شده لازم بوده است که پیشنهاد می‌شود این نکته در تحقیقات آتی مورد توجه قرار بگیرد.

Effect of playing in water of Autistic children on their mothers’ stress

< p >Autism is a developmental disorder that can cause parents’ stress, especially for the mothers. Participating of mothers in aquatic interventions can reduce their stress. Therefore, the aim of the present study was to investigate the effect of 8 weeks of playing children with the Autism disorder in water on stress of their mothers. For this purpose, 26 mothers with Autistic girls (612 years old) have been selected and according to the children’s scores in Wechsler and GARS tests were assigned in two groups. Children of the experimental group participated in a program of playing in water for eight weeks. Children of the control group received no intervention. All participants completed (Parenting Stress Index) before and after the intervention. For data analysis, we used two independent sample ttest and ANOVA with repeated measures. The results showed that participation of children with Autism disorder in the intervention did not have a significant effect on the stress of their mothers (p> 0/05). These findings suggest that perhaps a longer time is required for effectiveness of the intervention. So it should be considered in future research.