اثربخشی ورزش ایروبیک بر افسردگی، اضطراب، جهت گیری زندگی و شادکامی مادران دارای کودک adhd

هدف: هدف از این پژوهش تعیین اثر تمرینات ایروبیک بر افسردگی، اضطراب، جهت گیری زندگی و شادکامی مادران دارای کودک adhd بود. روش ها: با فراخوان عمومی در سطح شهرستان قم، از مادران کودکان adhd دعوت به عمل آمد و از طریق نمونه گیری تصادفی ساده40 نفر انتخاب شدند. افراد منتخب به عنوان نمونه پژوهش، به شیوه تصادفی، به دو گروه مساوی آزمایش و شاهد تقسیم شدند و سپس در مواجهه با طرح پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای تمرین های ایروبیک را انجام دادند. پرسشنامه های اضطراب و افسردگی dass-21(1995) ، جهت گیری زندگی شییر و کارور( 1985) و شادکامی آکسفورد (1989) برای ارزیابی مادران مورداستفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از مدل آماری ancova استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان دادند که انجام ورزش ایروبیک در مرحله پس آزمون و پیگیری، موجب کاهش افسردگی(001 / 0 = p ) و اضطراب ( 001 / 0 = p ) مادران کودکان بیش فعال گروه آزمایش و افزایش جهت گیری زندگی( 001 / 0 = p ) و شادکامی آنان( 001 / 0 = p ) شده است. نتیجه گیری: ایروبیک، عوارض جانبی نداشته و برای بهبود و ارتقاء سلامت جسمی و روانی مادرانی که فرزند adhd دارند، در دسترس است. با توجه به یافته های این پژوهش اجرای تمرین های ایروبیک به عنوان یک روش کمکی در کنار روش های درمانی دیگر پیشنهاد می شود.