ارتباط خودکارآمدی جسمانی و جهتگیری با لذت از فعالیت بدنی در نوجوانان دختر و پسر

هدف تحقیق: تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی و جهت گیری هدفی با لذت از فعالیت بدنی در دختران و پسران نوجوانان انجام شد. روش تحقیق: شرکت کنندگان در این تحقیق 584 دختر و پسر نوجوان (با میانگین سنی 15 سال ) بودند . ابزار اندازه گیری تحقیق شامل پرسشنامه های خودکارآمدی جسمانی (رایکمن و همکاران، 1982 )، جهت گیری هدفی (دودا، 1989 ) و لذت از فعالیت بدنی (متل و همکاران، 2001 ) بود. پرسشنامه ها بین دو نیمسال تحصیلی توسط دانش آموزان تکمیل شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه، تکلیف مداری، توانایی جسمانی ادراک شده و اطمینان از خودنمایی جسمانی پیش بینی کننده های معنی دار لذت از فعالیت بدنی بودند. تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که پسران در خرده آزمون لذت از فعالیت بدنی نمره بیشتری نسبت به دختران (p<0/05) داشتند.نتیجه گیری: یافته ها نشان میدهد که میتوان با افزایش خودکارآمدی و جهت گیری هدفی نوجوانان، لذت از فعالیت بدنی آنها را افزایش، به دنبال آن ملالت از فعالیت بدنی را کاهش داد