تاثیرتمرینات یکپارچه سازی حسی-حرکتی برمهارت های حرکتی دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف: تعیین تاثیر تمرینات یکپارچه سازی حسی-حرکتی بر رشد مهارت های حرکتی درشت و ظریف کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر. روش ها: روش تحقیق نیمه تجربی بود. تعداد 30 دخترک متوان ذهنی از مدرسه مقطع ابتدایی (7تا 13 سال) به صورت دردسترس از بین دانش آموزان مشغول به تحصیل انتخاب شدند. پس از انجام پیش آزمون، شرکت کننده ها به دو گروه همگن تجربی (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم شدند که به دلیل افت آزمودنی تعداد گروه کنترل به 10 نفر رسید. در این پژوهش، از آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی (botmp) استفاده شد. تحریکات حسی و تمرینات بدنی برای گروه تجربی در 24 جلسه تمرین؛ هر جلسه 45 دقیقه و 3 بار در هفته انجام شد. گروه کنترل از برنامه های آموزشی کلاس استفاده کردند. پس از 24 جلسه، از هر دوگروه پس آزمون گرفته شد. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس 2 ×2 و تی مستقل و همبسته و به وسیله نرم افزار spss نسخه 21 تحلیل شدند.نتایج: تفاوت معناداری در نمرات بین گروه های تجربی و کنترل وجود دارد (p=0/001). در مهارت های درشت، گروهتجربی از پیش آزمون (77 / 9± 33 / 22) تا پس آزمون (33 / 8± 67 / 32) بهبود معناداری دارد (p=0/001) اما روند معناداریدرگروه کنترل وجود ندارد (p=0/191) و در مهارت های ظریف، گروه تجربی از پیش آزمون (82 / 16 ± 47 / 28) تا پس آزمون(47/27±17/70) بهبود معناداری دارد (p=0/001). اما روند معناداری درگروه کنترل وجود ندارد (p>0/05)نتیجه گیری: برنامه حسی-حرکتی می تواند برنامه مناسبی برای ارتقای مهارت های حرکتی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر باشد.