تاثیر تمرین های ایستگاهی و مهارتی بر پرخاشگری و افسردگی کودکان کار

هدف: هدف از این پژوهش تعیین تاثیر یک دوره تمرین های ایستگاهی و مهارتی بر متغیرهای روان شناختی پرخاشگری و افسردگی کودکان کار و خیابان شهر تهران بود. روش ها: این تحقیق از نوع نیمه تجربی و طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری، کودکان کار و خیابان منطقه 12 شهر تهران در سال 1394 بود که تعداد 72 کودک پسر در رده سنی 10 تا 13 سال به شیوه در دسترس از دو خانه کودک برای انجام این پژوهش در نظر گرفته شد. ابزار اندازه گیری پرسش نامه پرخاشگری باس و پری و پرسش نامهافسردگی بارلو بود. نتایج: برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و تی همبسته استفاده شد. نتایج نشان داد که دو شیوه بازی های ایستگاهی (p=0/0001) و مهارتی (p=0/0001) در کاهش پرخاشگری و همچنین دو شیوه بازی های ایستگاهی (p=0/0007)و مهارتی (p=0/0001) درکاهش افسردگی کودکان کار و خیابان (در مقایسه با گروه کنترل) می توانند تاثیر معناداری داشته باشند. اما بین میزان تاثیر دو روش تمرینی بر کاهش پرخاشگری (p=0/408) و افسردگی (p=0/295) تفاوت معنی داری دیده نشد. نتیجه گیری: توصیه می شود با اصلاح برنامه ریزی های اجتماعی، شرایط آموزش و حضور در فعالیت های ورزشی برای تمام کودکان کار و خیابان فراهم شود.