تاثیر خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر کنترل قامت تکلیف فراقامتی

هدف تحقیق: از جمله مداخلات روان شناختی که می‏تواند بر بهبود و موفّقیّت عملکرد حرکتی و ورزشی افراد تاثیرگذار باشد، خودگفتاری است. لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی خودگفتاری آموزشی و انگیزشی بر کنترل قامت تکلیف فراقامتی در دختران 9 تا 12 ساله بود. روش تحقیق: در این پژوهش 60 نفر مشارکت داشتند، که به صورت تصادفی به سه گروه خودگفتاری انگیزشی، آموزشی و کنترل تقسیم شدند. شیوه مداخله بدین صورت بود که آزمودنی ها برای بار اوّل تکلیف فراقامتی را در 3 کوشش انجام دادند، سپس برای بار دوّم گروه های تحت مداخله، 15 ثانیه قبل از اجرای تکلیف فراقامتی، خودگفتاری آموزشی و انگیزشی را با خودشان ذکر کردند، و گروه کنترل بدون هیچ مداخله ای آزمون را اجرا کرد. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که عملکرد گروه خودگفتاری انگیزشی نسبت به گروه خودگفتاری آموزشی (0.043=p)، و گروه کنترل (0.013=p)، بهتر بود. امّا تفاوت معناداری بین عملکرد گروه خودگفتاری آموزشی و کنترل مشاهده نشد (0.462=p). نتیجه گیری: این یافته ها از بکارگیری خودگفتاری انگیزشی به عنوان راهبردی کارآمد در بهبود کنترل قامت تکلیف فراقامتی حمایت می کند، که میتوان از مزیتهای این راهبرد در ارتقاء آموزش تکالیف فراقامتی در کودکان بهره برد.