ارائه الگو برای پیاده‌سازی تله‌مدیسین: مطالعه موردی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز

هدف: پیاده‌سازی تله‌مدیسین می‌تواند به کاهش هزینه‌ها، ارتقاء کیفیت و عدالت در دسترسی به خدمات سلامت کمک کند. ‏هم‌زمان با بحران پاندمی کووید 19 و لزوم فاصله‌گذاری اجتماعی پیاده‌سازی، تله‌مدیسین به یکی از اولویت‌های وزارت بهداشت ‏ایران تبدیل ‌شده است. هدف از مطالعه حاضر ارائه الگو برای پیاده‌سازی تله‌مدیسین در دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور ‏اهواز بود.روش‌ها: پژوهش حاضر، یک روش تحقیق ترکیبی بود و ‏‎ ‎با ترکیبی از انواع روش‌های مروری، توصیفی و کیفی در سال 1399 ‏انجام ‌شده است. نخست با استفاده از یک مطالعه مروری الزامات پیاده‌سازی تله‌مدیسین تعیین شدند، در گام دوم، میزان ‏آشنایی پزشکان متخصص در مورد تله‌مدیسین و اولویت‌های خدمات سلامت برای تله‌مدیسین، از دیدگاه آن‌ها بررسی گردید. ‏در گام سوم، زیرساخت‌های (مدیریتی و فنی) دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور در زمینه تله‌مدیسین بررسی گردید. سپس الگویی برای ‏پیاده‌سازی تله‌مدیسین پیشنهاد گردید.‏‎ ‎این الگو در قالب یک پرسشنامه در اختیار 25 نفر از خبرگان قرار گرفت. برای تایید ‏اعتبار الگوی پیشنهادی از روش دلفی استفاده گردید.نتایج: الگوی پیاده‌سازی تله‌مدیسین در دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز، در یک راند دلفی به تایید خبرگان رسید. الگوی ‏نهایی شامل 12 محور اصلی و 180 مولفه بود.نتیجه‌گیری: الگوی پیشنهادی در مطالعه حاضر ‏می‌تواند به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور در برنامه‌ریزی برای پیاده‌سازی تله‌مدیسین کمک کند.

Presenting a model for telemedicine implementation: A case study of Ahvaz Jundishapur University ‎of Medical Sciences

Aim: Implementing telemedicine can help reduce costs and improve quality and equity access to ‎health services. Simultaneously with the COVID-19 pandemic crisis, telemedicine has ‎become one of the priorities of the Ministry of Health of Iran. This study aimed to provide a ‎model for the implementation of telemedicine in Ahvaz Jundishapur University of Medical ‎Sciences.Methods: The present study was conducted in 2020 with various reviews descriptive ‎and qualitative methods. In this first study, the implementation requirements of ‎telemedicine were determined using a review study. In the second step, physicians’ familiarity with expertise in telemedicine was assessed. In the third step, the current ‎infrastructure (admirative and technical) of Ahwaz University of Medical Sciences in the field of telemedicine was ‎examined. Then a model for telemedicine implementation was proposed. This template was ‎provided to 25 experts in the form of a questionnaire.Results: The telemedicine implementation model for Ahvaz Jundishapur University of Medical ‎Sciences was approved by experts in a Delphi round. The final model consisted of 12 main ‎axes and 180 components.Conclusion: The proposed model in the present study can assist medical universities in ‎planning telemedicine implementation.