همه گیرشناسی آسیب‌های ورزشی مردان جوجیتسوکار ایران

هدف جوجیتسو همانند دیگر رشته‌های ورزشی رزمی، به‌دلیل شدت بالا، رقابتی بودن و همچنین تمرینات آموزشی سخت، خالی از مصدومیت و آسیب‌دیدگی نیست. این تحقیق با هدف بررسی شیوع، مکانیسم، نوع آسیب، زمان و شدت آسیب‌دیدگی در ورزشکاران جوجیتسوکار کشور ایران صورت گرفت.روش ها تحقیق حاضر توصیفی و از نوع گذشته‌نگر است. جامعه آماری شامل مردهای جوجیتسوکار نخبه کشور در سال 1399 بود. 168 ورزشکار مرد بالای 18 سال به‌صورت داوطلبانه به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از آزمون خی‌دو جهت بررسی تفاوت در سطوح متغیرهای چندسطحی و آزمون نسبت برای بررسی تفاوت در سطح متغیرهای اسمی دوسطحی استفاده شد. از فرم گزارش آسیب محقق‌ساخته برای بررسی آسیب‌هایی که در طول رقابت‌ها و تمرینات سال گذشته اتفاق افتاده بودند، استفاده شد.یافته ها مطابق آزمون خی‌دو نشان داد بین نوع آسیب‌ها، مکانیسم آسیب‌ها، شدت آسیب‌ها، میزان بروز در ناحیه‌های آناتومیکی، میزان بروز در چهار ناحیه کلی بدن، شاخص‌های آسیب در زمان تمرین، شاخص‌های آسیب در زمان مسابقه و شیوع آسیب ورزشکاران در سه سبک نوازا (جوجیتسوی برزیلی)، فایت (مسابقه) و دفاع شخصی (کاتا) تفاوت معنا‌داری وجود دارد. صدمات عمدتاً خفیف یا متوسط بودند. بیشتر آسیب‌ها در مفاصل زانو و شانه رخ داده است. شیوع آسیب‌ها در طول تمرین بیشتر از مسابقات بود و کسانی که در سبک جیو جیتسو برزیلی بودند، آسیب‌های بیشتری را گزارش کردند.نتیجه گیری باتوجه‌به اپیدمیولوژی آسیب‌های ورزشی در ورزشکاران مرد جیوجیتسو ایرانی، نیاز به برنامه‌ریزی برایی کاهش آسیب‌ها وجود دارد. مربیان و ورزشکاران باید سعی کنند با ارائه برنامه‌های پیشگیری از آسیب، نرخ آسیبدیدگی را کاهش دهند.

epidemiology of injuries in iranian male jiu-jitsu athletes

objective like other martial arts sports, jiu-jitsu is associated with injuries due to its high intensity, competitiveness, and training methods. this study aims to investigate the prevalence, mechanism, type, time, and severity of injuries in iranian male jiu-jitsu athletes.methods this is a descriptive and retrospective study. the study population consists of all elite male jiu-jitsu athletes in iran in 2021, of whom 168 athletes over 18 years were selected. a researcher-made injury report form was used to survey the injuries experienced during competitions or training in the past year. the chi-square test was used to examine the differences in the multilevel variables, and the proportion test was used to examine the differences in the two-level nominal variables.results the results showed a significant difference among the athletes in terms of the type of injury, mechanism of injury, severity of injury, incidence rate in anatomical areas, incidence rate in four general areas of the body, time of injury during training and competitions, and jiu-jitsu style (brazilian jiu-jitsu, fighting, and kata). the most common mechanism of injury was the maximum pressure on the joint; the most common type of injury was dislocation/partial dislocation, and the least common type was brain injury; the injuries were mostly mild or moderate; most of the injuries occurred in the knee and shoulder joints; the prevalence of injuries was higher during training than during competitions, and those in brazilian jiu-jitsu style report more injuries.conclusion given the epidemiology of injuries in iranian male jiu-jitsu athletes, planning is needed to minimize injuries. coaches and athletes should try to reduce the rate of injuries, by developing injury prevention programs.