اثر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم روان‌شناختی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

هدف: هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر پریشانی های روان شناختی، سبک های مقابله ای و کیفیت زندگی و ادراک بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. روش ها: تحقیق کاربردی حاضر از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مراکز درمانی و انجمن دیابت شهر تهران بود. نمونه گیری به صورت داوطلبانه در دسترس بود افراد پس از انتخاب، به صورت تصادفی ساده در دو گروه درمان پذیرش و تعهد (20=n)، و گروه کنترل (20=n) جایگزین شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی، پاسخ های مقابله، ادراک بیماری، مقیاس پریشانی روان شناختی جمع آوری شد. درمان بر مبنای پذیرش و تعهد (9 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی) در گروه مداخله اجرا شد. داده ها با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: بین دو گروه مداخله و کنترل در زمینه های پریشانی روان شناختی، تصویر بدنی و باورهای اختلال خوردن تفاوت معناداری وجود دارد (0/05>pvalue);میانگین پریشانی روان شناختی، سبک های مقابله ای هیجان مدار و توجه گردانی در گروه مداخله در پس آزمون پایین تر از گروه کنترل بود (0/01>pvalue). همچنین میانگین سبک های مقابله ای مساله مدار، سرگرمی اجتماعی، کیفیت زندگی و ادراک از بیماری در گروه مداخله در پس آزمون بالاتر از گروه کنترل بود (0/01>pvalue). نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری بر پریشانی روان شناختی، سبک های مقابله ای، کیفیت زندگی و ادراک بیماری دارد بنابراین به منظور کاهش مشکلات روانی اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع 2 پیشنهاد می گردد.

Effect of acceptance and commitment based therapy on psychological symptoms, coping styles, and quality of life in patients with type 2 Diabetes

Introduction: The aim of this study was to compare the effect of acceptance and commitmentbased therapy on psychological distress, coping styles, and quality of life and perception of patients with type 2 diabetes.Methods: The present study was an applied research and in terms of research methodology, it was of pretest posttest quasiexperimental type with the control group. The statistical population of the study included patients with type 2 diabetes who referred to medical centers and the Diabetes Association of Tehran in the age range of 30 to 60 years. An available sampling method was used to select the participants and they were randomly assigned to two groups of acceptance and commitment based therapy (n=20) and control group (n=20). Data were collected using Quality of Life Questionnaire, Conflict Response Questionnaire, Disease Perception Questionnaire and Psychological Distress Scale. Acceptance and commitment therapy (9 sessions of 90 minutes per week) was performed in the intervention group. Data were analyzed using SPSS software.Results: The results showed that there was a statistically significant difference between the intervention and control groups in terms of psychological distress, body image, and eating disorders (PValue<0.05). The mean scores of psychological distress, emotionoriented coping styles, and attentiongrabbing in the intervention group in the posttest were lower than the control group (PValue<0.01). Also, the mean scores of problemsolving coping styles, social entertainment, quality of life, and perception of the disease in the intervention group in the posttest, were higher than those of the control group (PValue<0.01).Conclusion: Commitment treatment based therapy had a significant effect on psychological distress, coping styles, quality of life, and disease perception in the intervention group and this therapeutic method is proposed for reducing the psychological disorders and improving the quality of life in type 2 diabetes patients.