تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده بر بازیافت باتری در زنان خانه‌دار شهر کرج

هدف: باتری های خانگی، در صورت عدم بازیافت، یکی از منابع آلودگی محیط زیست می باشند. آموزش می تواند باعث تغییر رفتار بازیافت آن ها شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش بر بازیافت باتری در بین زنان خانه دار بود.روش ها :در این مطالعه نیمه تجربی شاهددار تصادفی، 120 نفر از زنان خانه دار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی کرج با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله آموزشی شامل 10 جلسه یک ساعتی آموزش مبتنی بر متغیرهای روانشناختی و به شیوه گروهی شامل مواد تشکیل دهنده باتری ها، خطرات آن ها، روش های جداسازی و بازیافت بود. داده ها در دو مقطع پایه و 3 ماه بعد از آموزش با استفاده از پرسشنامه ای محقق ساخته روا و پایا گردآوری شد. داده ها با نرم افزار spss و آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و زوجی، آنالیز کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: میانگین سنی شرکت کنندگان 4/63±35 سال بود. حدود 70 درصد تحصیلات دبیرستان و دانشگاهی داشتند. بعد از مداخله آموزشی، در دو گروه مداخله و کنترل از نظر متغیرهای آگاهی، نگرش ، هنجارهای انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصد رفتاری اختلاف معناداری مشاهده شد (0/05>pvalue). میانگین رفتار بازیافت باتری در گروه تجربی به طور معناداری بعد از مداخله آموزشی بهبود یافت (0/001>pvalue).نتیجه گیری: میزان آگاهی، نگرش و همکاری در جداسازی باتری بعد از آموزش افزایش داشت. بنابراین آموزش های مستمر در زمینه بازیافت باتری توصیه می شود.

The effect of training based on the theory of planned behavior on battery recycling in housewives in Karaj

Introduction: Household batteries, if not recycled, are one of the sources of environmental pollution.Educational intervention can change the behavior for recycling these batteries. The aim of this study was to determine the effect of education on battery recycling among housewives.Methods: In this randomized quasiexperimental study, using random sampling, 120 housewives referring to health centers in Karaj city were selected and were equally divided into intervention and control groups.The educational intervention program consisted of 10 onehour sessions of group training about battery components and their risks, separation methods, and disposal. Data were collected before and three months after the educational intervention using a valid and reliable researchermade questionnaire. Data were analyzed using SPSS software version 25 and Chisquare, independent ttest, paired ttest and analysis of covariance.Results: The mean age of participants was 35 ± 4. 63 years and about 70% had high school and university education. Covariance analysis showed that, after the educational intervention, there is a significant difference between the intervention and control groups in terms of knowledge, attitude, abstract norms, perceived behavioral control, and behavioral intention variables (Pvalue <0.05). Also, the average battery recycling behavior in housewives of the intervention group improved significantly after the educational intervention (PValue <0.001).Conclusion: The level of knowledge, attitude, and practice for battery recycling increased after the educational intervention. Therefore, continuous training for battery recycling is recommended.