تعیین شیوع و ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارکنان یک واحد صنعتی

مقدمه: اختلالات اسکلتی عضلانی یکی از عوامل شایع آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای صنعتی و کشورهای در حال توسعه می باشند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و ارزیابی ریسک ابتلا به این اختلالات در کارکنان یک شرکت نفتی صورت پذیرفت.روش ها: در این مطالعه مقطعی، کلیه 35 نفر از کارکنان واحد آیزوماکس یک شرکت صنعتی شرکت کردند. از پرسشنامه ی نوردیک برای تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و از روش های rula و reba به منظور ارزیابی ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی استفاده شد.نتایج: بیشترین اختلالات موجود در پرسنل واحد آیزوماکس، مربوط به ناحیه کمر (22.4 درصد) و کمترین اختلالات، مربوط به ناحیه آرنج (4.1 درصد) گزارش شد. ارتباط معنی داری بین سن و سابقه کار با شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی وجود داشت(p<0.001). بیشترین و کمترین اختلالات نیز براساس نوع شغل، مربوط به کارمندان عملیات و سرکارگردان می باشد. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش reba نشان داد 10درصد از پوسچرها دارای ریسک پایین ، 60 درصد دارای ریسک متوسط و 30 درصد از پوسچرها دارای ریسک بالا می باشند. نتایج حاصل از ارزیابی پوسچر به روش rula نیز نشان داد که 50 درصد پوسچرها دارای سطح 2(تحقیقات دقیق و بیشتری بر روی پوسچر صورت بگیرد و احتمالا تغییراتی نیز لازم است) و 50 درصد دارای سطح 3(به زودی تغییرات و اصلاحات و نیز تحقیقات دقیق تر صورت بگیرد) می باشند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که ریسک و شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در جمعیت مورد مطالعه به ویژه در شغل عملیات بالا است و نیاز به مداخله ارگونومیک می باشد.