ارتباط کیفیت زندگی با رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام

هدف: اشتغال یکی از مهمترین عوامل اجتماعی موثر بر سلامت است. رضایت شغلی یکی از عوامل مهم در افزایش راندمان کار است. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام بوده است. روش‌ها: مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر به روش مقطعی بر روی 242 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1396 انجام شد. شرکت‌کنندگان با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند. پس از ثبت مشخصات دموگرافیک، کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه استاندارد sf36 و رضایت شغلی با استفاده از فرم کوتاه پرسشنامه مینه‌سوتا اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری spss و روش آماری رگرسیون خطی خودکار با در نظر گرفتن میزان خطای کمتر از 5 درصد استفاده شد. نتایج: میانگین امتیاز کیفیت زندگی در کارکنان 14/80±39/49 و میانگین امتیاز رضایت شغلی 1/03±66/09 بود. نتایج نشان داد که بین رضایت شغلی و کیفیت زندگی مرتبط با سلامت رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (0/043=p-value). همچنین براساس نتایج رگرسیون خطی خودکار مهمترین متغیرهای موثر در رضایت شغلی کارکنان سابقه کار، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال و بعد سرزندگی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بود.نتیجه‌گیری: براساس نتایج، بین کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و رضایت شغلی در کارکنان ارتباط مستقیم و مثبت برقرار است. بنابراین ارتقای کیفیت زندگی کارکنان می‌تواند باعث افزایش رضایت شغلی در کارکنان شود.