ارتباط فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در بیمارستان‌های آموزشی شهر سنندج

زمینه و هدف: فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای استرس شغلی است. پرستاران هنگام ورود به شغل پرستاری افراد منظم، دلسوز و با انگیزه کاری بالا هستند که پس از مواجه شدن با مشکلات و استرس های شغلی محیط کار تمایل پیدا می کنند از کار خود کناره گیری نمایند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر سنندج در سال 1394 انجام شد.مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی 165 پرسشنامه به صورت طبقه ای سهمیه ای بین پرستاران شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های آموزشی شهر سنندج توزیع شد. ابزار پژوهش شامل برگه اطلاعات شغلی و دموگرافیک، پرسشنامه فرسودگی شغلی maslach و مقیاس پیش بینی ترک خدمت attwod و hinshaw بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون من ویتنی، کروسکالوالیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که میزان فرسودگی شغلی در بعد تحلیل عاطفی (4/33 ±27/27) و در بعد مسخ شخصیت (4/85 ±25/21) بود که متوسط محسوب می شوند. میزان فرسودگی شغلی در بعد احساس عدم موفقیت فردی کم (5/45 ±19/59) بود. میانگین و انحراف معیار تمایل به ترک خدمت 0/34 ± 3/04 بود. ارتباط معنی داری بین فرسودگی شغلی با تمایل به ترک خدمت وجود نداشت.نتیجه گیری: بین فرسودگی شغلی و تمایل به ترک خدمت در پرستاران ارتباطی وجود ندارد.