بررسی ارتباط حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران با نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران: میانجی‌گری هوش شخصی

زمینه و هدف: یکی از مسئولیت های مهم پرستاران، آموزش به بیماران هست. لذا، پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل پیش بینی نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران بر اساس حس انسجام، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران و هوش شخصی انجام گرفت.مواد و روشها این پژوهش از نوع همبستگی است. نمونه آماری، 228 نفر از پرستاران بیمارستان های استان آذربایجان شرقی در سال 1396 بودند که به روش نمونه گیری خوشهای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامههای حس انسجام antonovsky، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران chang، هوش شخصی mayer و مقیاس محقق ساخته نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران استفاده شد. دادهها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل، از طریق نرمافزارهای آماری spss22 و amos مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها: اثر مستقیم حس انسجام (0/32)، دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (0/20) و هوش شخصی (0/11) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنادار است. اثر غیر مستقیم حس انسجام (2/09=t-value ) و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران (2/19=t-value) بر نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران معنیدار هست. در مجموع 27 درصد از واریانس نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. نتیجهگیری: با توجه به اثر مستقیم و غیر مستقیم متغیرهای برونزا و میانجی بر میزان نگرش پرستاران نسبت به آموزش بیماران، به نظر میرسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و دلسوزی نسبت به زندگی دیگران میتوان گرایش پرستاران را نسبت به آموزش بیماران افزایش داد.