روندهای منطقه‌‌ای ایران در قبال بحران امنیتی در افغانستان

هدف پژوهش حاضربررسی عوامل کاهش دهنده بحران امنیتی افغانستان و شرایط تقویت‌کننده روابط ایران با افغانستان بود. تحقیق با استفاده از تحلیل‌های استنباطی در چارچوب روش توصیفی و تحلیلی انجام شد. نتایج نشان داد،در افغانستان ترکیب پیچیده و چند لایه‌‌ای از عوامل اقتصادی، ساختار اجتماعی مذهبی و عوامل سیاسی و بحران مشروعیت باعث شکل‌گیری بحران امنیتی شده است. ایران می‌‌تواند برای هم‌‌سویی راهبردی با افغانستان و امن نگه‌‌داشتن محیط امنیتی خود رویکردی اقتصادی و فرهنگی در مناسبات با کشورهای این منطقه اتخاذ کند که ضمن پرهیز از مسائل اختلافی، اشتراکات فرهنگی و نیازمندی‌‌های اقتصادی طرفین مورد لحاظ قرار گیرد. در واقع ایران در این برهه زمانی، نیاز زیادی به دوراندیشی، برنامه‌‌ریزی‌‌های صحیح و منطقی و ورزیدگی دیپلماتیک دارد تا موفقیت را به میزانی رساند که شایسته مواهب و امتیازات استثنایی آن در منطقه است. ایران باید در ابتدا به جستجوی منطقه‌‌ای کردن تدابیر امنیتی موجود باشد. توجه به امنیت ملی مجزا و مجرد از یک‌سو و پذیرش تحمیلی تدابیر امنیت بین‌‌المللی از سوی دیگر، منجر به تضمین امنیت ملی ایران نمی‌‌شود و حتی گاه آن را با تهدید مواجه خواهد ساخت.

Regional trends of Iran in relation to the security crisis in Afghanistan

The purpose of the present study was to investigate the factors mitigating the Afghan security crisis and the strengthening of Iran’s relations with Afghanistan. The research was conducted using inferential analysis in the framework of descriptive and analytical method. The results show that in Afghanistan, a complex and multilayered combination of economic factors, socioreligious structures, and political and legitimacy factors has triggered a security crisis. Iran can adopt an economic and cultural approach to relations with the countries of the region to strategically align with Afghanistan and maintain its security environment while avoiding disagreements, cultural differences and economic needs of the two sides. In fact, at this point in time, Iran needs a great deal of forethought, rational planning and diplomatic skill to achieve the degree it deserves, and its exceptional advantages in the region. Iran must first seek to regionalize existing security measures. Paying attention to isolated national security on the one hand and the imposition of international security measures on the other hand does not guarantee Iran’s national security and sometimes even threatens it.