تاثیر سرمایه اجتماعی دولت‌های جمهوری اسلامی ایران بر وندالیسم اجتماعی

وندالیسم یکى از مشکلات جوامع شهرى به‌ویژه در حاشیه آن‌هاست که همگام با رشد و توسعه شتاب‌زده شهر و درونی نشدن فرهنگ شهرنشینى در بین جوامع به وجود آمده است. خرابکاری‌های شهرى ازجمله انحرافات یا آشفتگی‌های اجتماعى هستند که در آن افراد سعى دارند نیازها، هیجانات و احساسات درونى خود را به شیوه‌ای بروز دهند و با در دسترس نبودن روش مناسب به رفتارهاى نابهنجار روى می‌آورند. درواقع،وندالیسم نوعی انحراف رفتارى است که با انتظارات جامعه منطبق و سازگار نیست و عموماً زمانى رخ می‌دهد که فرد یا گروهى معیارهاى جامعه را رعایت نکنند. بر این اساس فرضیه تحقیق به این شکل طرح می‌شود: با بررسی عملکرد دولت‌های جمهوری اسلامی ایران درمی‌یابیم که در جمهوری اسلامی اعتمادسازی شهروندان، افزایش مشارکت سیاسی و همچنین اعتماد فزاینده آحاد مختلف جامعه موجب تضعیف وندالیسم اجتماعی گردیده و متقابلاً با کاهش اعتماد، فرسایش مشارکت سیاسی و عدم انسجام اجتماعی کم‌وبیش بسترهای لازم برای تخریب اموال عمومی فراهم شده است. روش تجزیه‌وتحلیل اطلاعات این پژوهش روش توصیفی تحلیلی است که ضمن ارائه و ارزیابی ادبیات موجود در باب سرمایه اجتماعی و وندالیسم اجتماعی، کاهش ارتباط دولت و ملت و احساس تبعیض، به تحلیل چگونگی وجود ارتباط بین این مفاهیم پرداخته و ارتباط منطقی بین سرمایه اجتماعی، کاهش ارتباط دولت ملت و احساس تبعیض به‌عنوان متغیر مستقل و وندالیسم به‌عنوان متغیر وابسته از طریق آزمون فرضیه مطرح‌شده مورد تجزیه‌وتحلیل قرار خواهد گرفت. نوآوری پژوهش حاصل تعامل بین این عنصر در تبیین علل وندالیسم خواهد بود.