نسبت سنجی شرط (عدم ضرر) در امر به معروف و نهی از منکر با (رفتار امام حسین) با تاکید بر نظریه امام خمینی (ره)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
پورحسین مهدی
|
|
منبع
|
سياست پژوهي ايراني - 1395 - دوره : 3 - شماره : 7 - صفحه:57 -76
|
|
چکیده
|
فقهاء «عدم مفسده و ضرر» را یکی از شرایط امر به معروف و نهی از منکر می دانند، اما امام حسین (ع) با این که ماهیت قیام خود را امر به معروف و نهی از منکر می دانست، با علم به شهادت، به این قیام دست زده و به این شرط عمل نکرده است. فقهاء در توجیه این اقدام امام حسین (ع)، احتمالاتی چون «عدم گمان به شهادت»، «منحصر بودن راه به شهادت»، «جواز صلح با دشمن، نه وجوب آن»، «رمز آلود بودن حرکت امام (ع)» و «سقوط شرط عدم ضرر با اهمیت واجب»؛ را مطرح کردهاند ولی امام خمینی با تئوریزه کردن احتمال آخر، آن را به یک نظریه تبدیل کرده و در عرصه عمل نیز آن را به اجرا در آورده است.
|
|
کلیدواژه
|
امام حسین (ع)، امر به معروف، اهمیت، ضرر، نهی از منکر
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
poorhosein.mahdi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|