نیتروزئوس، تقابل سیاست‌های بین‌المللی آمریکا با مدل حاکمیتی جمهوری اسلامی پس از نیم قرن چالش

هدف پژوهش حاضر، واکاوی سیاست‌های متقابل ایران و آمریکا به ویژه در چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌باشد. روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده و داده‌ها با روش کتابخانه‌ای گردآوری شده است. نتایج نشان داد، رویارویی نظامی ‌با جمهوری اسلامی ایران کار بسیار دشوار و پر هزینه‌ای است و ایالات متحده نیک می‌داند که اسقاط حاکمیت در ایران حتی با حمله اتمی‌از سوی آن‌ها غیرممکن خواهد بود مگر همراهی مردم و حضور فیزیکی در خاک ایران. ایرانیان هویت منحصر به فردی دارند که در سختی با یکدیگر متحد می‌شوند و هیچ جایگزینی نمی‌توان برای این حاکمیت منحصر به فرد تاریخی آمیخته با اسلام‌خواهی، ایرانی‌گری و توام با هویت قومی ‌و نژادی در ایران به وجود آورد. تنها راهکار پذیرش حاکمیت قطعی جمهوری اسلامی ایران برمبنای ولایت مطلقه فقیه است و به نوعی باید طرفین به ویژه ایالات متحده آمریکا از نظم نوین جهانی که تبعیت از قوانین و معاهده‌های بین‌المللی است، تمکین کند و این کار سبب برقراری تعامل مشترک و سازنده بین طرفین در بلندمدت خواهد شد. تقابل همه جانبه با ایران از هسته‌ای گرفته تا نیتروزئوس هرچقدر که متقن باشد، باز هم برای تقابل با ایران کافی نیست و چون با هویت پیچیده و چند بعدی در فرهنگ مردم ایران جایگزینی برای مدل حکومت شکل گرفته در ایران وجود ندارد، بدیهی است تبعیت از نظم جدید جهانی و پذیرفتن ایران تنها راهکار خاتمه دادن به این چالش در نیم قرن گذشته است.

Nitro Zeus, a confrontation between America’s international policies and the Islamic Republic’s sovereignty model after a half century of challenge

The purpose of the present study is to analyze opposing policies of Iran and the US, particularly in the four decades after the Islamic Revolution of Iran. The research method is descriptive and analytical, and the data were gathered with a library method. The results indicated that a military confrontation with the Islamic Republic of Iran is extremely strenuous and costly, and the United States know it for sure that the abandonment of sovereignty in Iran is impossible even with a nuclear attack by them, unless it is accompanied by people and physical presence on Iran’s soil. Iranians have unique identities, as they become united in difficulty, and no alternative can be envisaged for this unique historical sovereignty coalesced with Islamism, Iranianism together with their ethnic and racial identity in Iran. The only way is to accept the absolute sovereignty of the Islamic Republic of Iran on the basis of absolute Guardianship of Islamic Jurist; that is, both parties, particularly the United States, should live up to international rules and treaties, which in turn leads to a constructive and mutual interaction between both parties in the long run. Inclusive confrontation with Iran, ranging from nuclear attack to Nitro Zeus, no matter how strong they are, are not sufficient for an encounter with Iran. And, since there is no alternative to this model of sovereignty given the complex and multilayered identity of Iranian culture, it is evident that compliance with the new global order and embracing Iran is the only solution for putting an end to this challenge from the last half century.