همکاری علمی نویسندگان در مجله پایش بین سال‌های 1390 تا 1397

سابقه و هدف: همکاری علمی بین نویسندگان حوزه ‌ی پزشکی روز به روز در حال افزایش است. با توجه به نقش همکاری‌ علمی در افزایش کیفیت و کمّیت تولیدات علمی، این مطالعه با هدف انعکاس همکاری علمی بین نویسندگان در نشریه پایش انجام شد.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع علم‌سنجی است. تمام مقالات منتشر شده مجله پایش بین سال‌های 1390 تا 1397 بررسی شدند. مقالات از نظر فراوانی نویسندگان، میانگین تعداد نویسندگان به ازای هر مقاله، دانشگاه‌ها/ موسسات و نویسندگان پرکار، همکاری درون و برون‌ دانشگاهی، فراوانی جنسیت و ضریب همکاری گروهی بین نویسندگان محاسبه شد. جهت آنالیز داده‌ها از نرم‌افزار spss 23 و برای پاسخ به فرضیه‌ها از آزمون کایاسکوئر استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد در نگارش 505 مقاله منتشر شده، 2206 نویسنده مشارکت داشته‌اند. میانگین تعداد نویسندگان در هر مقاله 4/49 نفر گزارش شد. ضریب همکاری علمی در مجله پایش 0/73 به‌ دست آمد. تنها 8 مقاله از کل مقالات (1/5 درصد) تک نویسنده هستند و الگوی غالب هم‌نویسندگی 4 نویسنده بود. بین جنسیت نویسنده اول با تعداد نویسندگان همکار، ارتباط آماری معنی‌داری وجود دارد (p value <0/05). در مقالاتی که زنان به عنوان نویسنده اول بودند، تعداد نویسندگان، در مقایسه با دیگر مقالات بیشتر بوده است.نتیجه‌گیری: همکاری علمی نویسندگان در مجله پایش در سطح مطلوبی قرار دارد. با توجه به اهمیت سایر الگوهای همکاری نیاز است مطالعات بیشتری بر روی مجله پایش انجام گیرد تا وضعیت جامع‌تری از همکاری‌ علمی در این مجله مشخص و جهت سیاستگذاری‌های موثر در اختیار مسئولین آن قرار گیرد.

Scientific collaboration of authors in Payesh Journal from 2012-2019

Background and aim: Scientific collaboration among medical authors is growing. Due to the role of scientific collaboration in improvement of quality and quantity of scientific outputs, the aim of this study was to reflect the scientific collaboration among the authors in Payesh Journal (PJ).Materials and methods: In this scientometric study, all published articles of PJ (a medical journal published by Iranian Institute for Health Sciences Research: ACECR) during 20122019 were evaluated. The articles were assessed in terms of the frequency of authors, average number of authors per article, most prolific universities/institutions and authors, intra and interuniversity collaboration, frequency of gender and group collaboration coefficient between authors. To answer hypotheses, the data were analyzed using SPSS.23 and Chisquare.Findings: The results showed that 2206 authors contributed to the writing of 505 published articles. The average number of authors per articles was 4.49. The scientific collaboration coefficient was 0.73. Only 8 (1.5%) of articles were written by single author, and the dominant pattern in coauthorship was fourauthor article. There was a statistically significant difference between the gender of the first author and number of authors (P value <0.05). The number of authors was higher in articles in which the women were the first authors than in other articles.Conclusion: Consequently, the scientific collaboration among authors of PJ is in appropriate level. Due to the importance of other collaboration patterns, further studies are needed on PJ to determine a more comprehensive status of scientific collaboration in this Journal and to provide effective policies to its officials.