تاثیر خود‌استنادی بر شاخص‌های کمّی و کیفی سنجش برونداد پژوهشی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

سابقه و هدف: بررسی موضوع ارتباط بین شاخص هرش و خوداستنادی و همچنین ارتباط این دو با سایر شاخص های ارزیابی عملکرد پژوهشی از این رو حائز اهمیت است که هرش زمانی که شاخص خود را معرفی کرد، رابطه آن با خوداستنادی را نیز مد نظر قرار داد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر خود استنادی بر شاخص های کمّی و کیفی سنجش برونداد پژوهشی اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش پیمایشی با رویکرد تحلیل استنادی انجام شده است. جامعه پژوهش را تولیدات علمی 401 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان تشکیل می دهند که دارای اچ ایندکس در پایگاه اسکوپوس بودند. برای گردآوری داده ها، تعداد مدارک، تعداد استنادات، تعداد استنادات بدون خوداستنادی، اچ ایندکس با خوداستنادی و بدون خوداستنادی و تعداد همکاران هر نویسنده از پایگاه استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) و نرم افزار spss18 استفاده گردید.یافته ها: بر اساس یافته های تحقیق مرکز تحقیقات قلب و عروق بالاترین میانگین در شاخص بهره وری (45)، تعداد استنادات (424/33) و شاخص هرش (9/33) را به خود اختصاص داده است. از نظر شاخص خوداستنادی، دانشکده بهداشت (24/44) و دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی (0/66) به ترتیب بالاترین و پایین ترین میزان خوداستنادی را داشته اند. بین تعداد کل استنادات و خوداستنادی ها، تعداد استنادات دریافتی نویسنده و همکاری با سایر نویسندگان، تعداد خوداستنادی نویسنده و همکاری با سایر نویسندگان، شاخص هرش و خوداستنادی نویسندگان و همچنین خوداستنادی و بهره وری نویسندگان ارتباط معنادار وجود داشته است.نتیجه گیری: بین خوداستنادی و تمامی شاخص های کمّی و کیفی سنجش برونداد پژوهشی در پژوهش حاضر ارتباط معنادار وجود دارد، بنابراین راهکارهایی لازم است تا بتوان از تاثیر آن بر روی شاخص های ارزیابی عملکرد پژوهشی مولفه های تولید علم کاست.

The effect of self-citation on quantitative and qualitative indicators of measuring the research output of faculty members in Isfahan University of Medical Sciences

Background and aim: Survey relation between hindex and selfcitation and also their relation with another scientific performance evaluation indicators is important because when hirsch introduced it's index, has been considered selfcitation too. Therefore this study survey effect of selfcitation on quantitative and qualitative indicators of measuring the research output of faculty members in Isfahan University of medical sciences.Material and methods: Research method is an analytical method conducted by using citation analysis technique. This study Population was scientific production of Isfahan University of medical science faculty member with hindex indicator (401 person) between 1996 2013. Number of document, citation, number of citation without selfcitation, hindex with and without selfcitation and number of collaborators for each author was extracted from Scopus database. For data analyzing used descriptive and inferential statistics (Pearson test) and SPSS 18.Findings: Based on research finding, cardiovascular research center had high mean in productivity indicator (45), number of citation (424/33) and hindex indicator (9.33). In selfcitation index, health school and management and medical information was appropriated high (24.44) and lower (0.66) rate of selfcitation respectively. There was significant relation between total number of citation and selfcitations, author received citation number and collaboration with other author, author selfcitation number and collaboration with other, hindex and author selfcitation and also author selfcitation and productivity.Conclusion: In this study, between selfcitation and total quantitative and qualitative indicators in measure scientific production there was significant relation. Therefore, this task needs solutions that can decrease effect of selfcitation on research performance evaluation indicators of scientific parameters production.