تحلیل فقهی حکم نوافل ظهر و عصر در اماکن چهارگانه تخییر مسافر

یکی از احکام نماز مسافر، علاوه بر شکسته شدن نماز، سقوط نماز های نافله ظهر و عصر است. از طرفی طبق روایات فراوانی، مسافر در حرمین شریفین مکه و مدینه، حرم امام حسین(ع) و مسجد کوفه - که به اماکن اربعه تخییر موسوم هستند - الزامی به قصر نماز ندارد و مخیر است که نماز خود را به قصر یا اتمام بخواند و فقهای شیعه، غیر از تعداد اندکی، در این زمینه متفقُ القول هستند. حال این سوال قابل طرح است که نوافل ظهر و عصر در این اماکن مشروع هستند یا اینکه همچنان محکوم به سقوط اند؟ و آیا حکم نوافل کسی که نماز قصر را اختیار کرده، مانند کسی است که نماز تمام را اختیار کرده است؟ این سوال از آنجا رخ می نماید که شاید موضوع حکم سقوط نوافل، مطلق مسافر نباشد، بلکه موضوع آن کسی باشد که نماز واجب را به قصر می خواند. فقهای شیعه در این مسئله اختلاف دارند.نویسنده در این پژوهش که به روش کتابخانه ای و نرم افزاری نوشته شده است، در پی بررسی فقهی این اختلاف و یافتن قول صحیح در مسئله است. از مجموع ادله چنین به نظر می رسد که نوافل در این اماکن، غیر از مسجد کوفه، صحیح و مشروع هستند، هر چند شخص نماز خود را به قصر بخواند.

the jurisprudential analysis of the rulings regarding the noon and evening nawāfil prayers in the four selective locations under travelers’ choice

a notable ruling concerning travelers’ prayers states that not only is the prayer decreased, but also the noon and evening nawāfil prayers are voided. conversely, based on various narrations, travelers at the two sacred mosques in mecca and medina, the imam hussein shrine, and the kufa mosque—collectively referred to as the four selective locations—are not obliged to shorten their prayers. travelers have the option to either shorten their prayers or perform them fully, and the majority of shiite scholars, with a few exceptions, agree on this matter. at this point, it is pertinent to inquire whether the midday and post-noon nawāfil prayers are acceptable in these locations or if they are still subject to denial. also, does the decision regarding the nawāfil prayers of travelers who opt to shorten their prayers align with that of those who opt to perform them fully? this inquiry comes about because it may be that the determination of nawāfil rejection is not exclusively applicable to travelers but instead concerns those who perform the obligatory prayers in a shortened manner. there is a divergence of opinion among shiite scholars on this matter. in this study, developed through library and software methods, the writer aims to explore this disparity jurisprudentially and identify the accurate perspective. based on the accumulated evidence, it appears that nawāfil prayers in locations aside from the kufa mosque are valid and acceptable, even if one shortens the prayers.