بررسی تاریخی سب امیرالمومنین علی(ع) در حج و حرمین شریفین در دوران امویان

در ایام حج و عمره بیشترین اتهامی که از جانب مخالفان تقریب اسلامی  در حرمین شریفین مکه و مدینه به پیروان مکتب اهل بیت (ع) وارد شده و می شود، اتهام ناسزاگویی (سب) به صحابه است، این در حالی است که منابع تاریخ اسلام نشان می دهد انگاره سب شخصیت های اسلامی موضوعی است که از جانب مخالفان ائمه شیعه (ع) آغاز و به آن دامن زده شده. بنابراین ضروری است واقع  امر روشن شود. حال سوال اینجاست که ناسزاگویی آشکار با نام و نشان  نسبت به اهل بیت  (ع) و صحابه  اولین بار از طرف چه کسانی و چگونه در ایام حج و در حرمین شریفین ترویج شد؟ علل و عوامل آن چه بود  و چه تاثیراتی بر جامعه اسلامی نهاد؟نویسنده در این تحقیق با روش توصیف و تحلیل منابع دست اول تاریخ سده اول اسلامی به این داده ها رسید که نخستین بار بدعت ترویج ناسزاگویی نسبت به امیرالمومنین علی(ع) به وسیله خلفا خلیفگان و امرای اموی و زبیری در ایام حج و حرمین شریفین آغاز شد و در ورای هدف اصلی آنها از این بدعت، که همان بیرون راندن رقیب سیاسی بود، انگیزه های متعدد اجتماعی و روانی نیز وجود داشت و خروجی این بدعت، عادی سازی ناسزاگویی به امیرالمومنین علی(ع) در حج و حرمین شریفین از سال 41 تا 99 ، ترویج اندیشه ناصبی گری و گسترش فرهنگ ناسزاگویی در جامعه اسلامی بود.