واکاوی پدیدارشناختی زیارت بدن مند - فضامند حضرت معصومه(س) در دوره فروکش کردن کرونا

نویسنده در پژوهش حاضر با به کارگیری رویکرد کیفی به بررسی تجربه زیسته زائران حرم حضرت معصومه(س) از تعلیق و رفع تعلیق زیارت بدن مند - فضامند پرداخته است. گردآوری داده ها با فنون مشاهده مشارکتی، مشاهده به شیوه پاییدن و مصاحبه های نیمه ساخت یافته در بستر مطالعه ای پدیدارشناختی انجام شده است. مشارکت کنندگان زائرانی هستند که در زمان اوج همه گیری کرونا زیارت حضوری را تعلیق کرده بودند و بعد از فروکش کردن نسبی آن برای زیارت به حرم حضرت معصومه(س) آمده اند. فرایند طبقه بندی داده های پژوهش براساس مصاحبه با سی نفر از زائران سازمان یافت و سپس تحلیل مضمون شد. یافته های پژوهش نمایانگر آن است که زیارت حضوری و درگیری بدنی زائران با عناصر معنوی و مادی حرم حضرت معصومه(س)، احساس «زائر حقیقی بودن» را به آنان می دهد؛ همچنین بررسى ها بر این نکته تاکید می کنند که زیارت مجازی در دوره اوج کرونا، موجب افول «هویت زائرانه» مشارکت کنندگان شده بود. بنابراین در این پژوهش با بازیابی مفاهیمی چون فضامندی و بدن مندی درمى یابیم که این زائران در دوران پساکرونا با درپیش گرفتن روندی جبرانی در زیارت حضوری از طریق فرمول بندی مجدد مناسک زیارت به سبک پیشاکرونا در پی بازیابی «هویت زائرانه» خود هستند.