بررسی و تحلیل نظریه مقامات پیامبر(ص) در مکتب بریلوی (احمدرضاخان بریلوی)
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
علیزاده موسوی مهدی
|
|
منبع
|
پژوهشنامه حج و زيارت - 1402 - دوره : 8 - شماره : 2 - صفحه:65 -90
|
|
چکیده
|
احمدرضاخان بریلوی (1856-1921م) بنیانگذار بزرگ‌ترین مکتب فکری در مذهب حنفی ماتریدی در شبه قاره است. این مکتب که به سبب انتساب به احمدرضا بریلوی مکتب بریلوی نامیده می شود، گوی سبقت را در شبه قاره (هند، پاکستان و بنگلادش) از نظر تعداد پیروان از سایر رقبا ربوده و دامنه نفوذ آن حتی به افریقا و اروپا رسیده است. مهمترین ویژگی این مکتب که آن را از رقیب اصلی آن، مکتب دیوبند، جدا می کند، دیدگاه آن به مقامات و جایگاه پیامبر(ص) و پس از آن اهل بیت: و مقامات صوفیه است.در این پژوهش نگاه بریلویان به جایگاه پیامبر(ص) در مسائلی، مانند خلقت نوری، علم غیب پیامبر(ص) و نظریه حاضر و ناظر، تبیین و سپس به نزاع بریلویان با دیوبندیان در این حوزه اشاره شده است. با بررسی آموزه‌های مکتب بریلوی، می توان گفت که مهمترین اختلاف میان مکتب بریلوی و رقیب اصلی آن مکتب دیوبندی، نگاه هر یک به مقامات پیامبر گرامی اسلام است. در حالی که مکتب بریلوی دایره مقامات پیامبر گرامی اسلام(ص) را بسیار وسیع می‌داند و رویکرد حداکثری دارد، مکتب دیوبند، رویکرد حداقلی دارد. همچنین شخص احمدرضاخان با سرودن اشعار مختلف اوج ارادت خود را به ساحت پیامبر اسلام نشان می دهد.
|
|
کلیدواژه
|
بریلوی، مقامات پیامبر(ص)، خلقت نوری، علم غیب، حاضر و ناظر
|
|
آدرس
|
دانشگاه ادیان و مذاهب, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
smamoosavi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|