جایگاه قبور بزرگان در سنت یهود بررسی در منابع عهدینی و روایات اسلامی

در روایات شیعه و سنی از قرار دادن قبور به منزله مسجد نهی شده است و آن را شیوه یهود دانسته اند. این روایات افزون بر اینکه ظاهراً با آیه 21 سوره کهف در تعارض است، با آیاتی که درباره آزار و قتل پیامبران به دست یهودیان است نیز ناسازگار است. در این پژوهش بر آنیم تا با دیدی فرااسلامی و به شیوه ای توصیفی-تحلیلی دریابیم جایگاه قبور بزرگان در فرهنگ یهود چگونه بوده است.با توجه به منابع عهدینی می توان گفت سنت زیارت، توسل و حتی سجده بر قبور بزرگان جزو «سنت های عامه» (minhag ha’am) در میان یهود بوده است. گروهی از فقهای یهود از ترس شرک‌آلود شدن این سنت تلاش کردند آن را تا حد امکان محدود کنند. از روایات اسلامی برمی آید که این سنت یهود در عصر پیامبر (ص) در حجاز و اطراف آن شکلی شرک‌آمیز به خود گرفته بود. ازاین‌رو به سبب ترس از نفوذ چنین رفتارهایی در میان مسلمانان، چنان نهی هایی در روایات پدید آمد.