بررسی فقهی حضور بانوان در راهپیمایی اربعین

مسئله حضور یا عدم حضور بانوان در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی، از مسائل مناقشه‌برانگیزی است که از دیرباز محل بحث فقها بوده است. یکی از این فعالیت‌ها حضور بانوان در پیادهروی اربعین است. در این زمینه به طور کلی می‌توان آرای فقها را به سه دسته تفکیک کرد: گروهی حضور بانوان را در راهپیمایی اربعین حرام می‌دانند. در مقابل، گروهی قائل به جواز حضور بانوان در این مراسم، و دسته سوم قائل به رجحان حضور بانوان در پیادهروی اربعین هستند. این پژوهش با روش توصیفی  تحلیلی و به صورت اسنادی، ادله قائلین سه دیدگاه را ارزیابی و نقد کرده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این امر است که دلیل قاطع و خدشه‌ناپذیری بر عدم مشروعیت حضور بانوان در مراسم اربعین در دست نیست. همچنین دلایلی وجود دارد که جواز را به عنوان حکم اولی تایید می‌کند. نتیجه اینکه در صورت عروض عناوین ثانوی بر حضور زنان در راهپیمایی اربعین همچون وقوع در مفسده، حکم ثانوی، حرمت است و در صورت عروض عنوان ثانوی همچون وجوب حفظ عزت مسلمانان و جامعه مسلمانان و زنده نگه داشتن مکتب امام حسین(ع)، حکم ثانوی، رجحان حضور بانوان در راهپیمایی است و این رجحان در شرایطی ممکن است تا حد ضرورت و وجوب کفایی پیشروی کند

The Jurisprudential Analysis of the Participation of Women in the Arbaeen March

The presence or absence of women in political and social activities is a controversial issue discussed by many jurists. One of the cases is the presence of women in the Arbaeen march. In this regard, the jurists’ opinions are generally divided into three categories: Some consider the presence of women in the Arbaeen march as haram; while, some others believe in their presence in this ceremony, and the third group believes in the preference of their presence in this pilgrimage. Conducted based on documents, this descriptiveanalytical research evaluates and criticizes the arguments of the three groups. The findings of the study indicate no conclusive and inviolable reason for the illegitimacy of the presence of women in the Arbaeen march. There is also evidence to support the permission as the first ruling. In a conclusion, in the case of the secondary titles regarding the presence of women in the Arbaeen march, such as the occurrence of corruption, the second ruling is accepted; and, in case of the secondary titles, such as the obligation to preserve the dignity of Muslims and their community and keeping Imam Hussein’s School alive, the second ruling is the preference of the presence of women in the march; and this preference may advance to the point of necessity and collective duty.