مفهوم‌شناسی محاذات و حکم احرام از آن

محاذات میقات، مسافتی عرفی از راست و چپ است که در امتداد و همراستای میقات قرار داشته باشد؛ به گونهای که اگر از آن مکان به طرف مقصد (مکه) حرکت شود، میقات پشت قرار گیرد. حجگزاران و عمره گزارانی که به هر دلیل به یکی از میقات های منصوص پنجگانه نروند، حتی در صورت توانایی نیز لزومی ندارد به مواقیت بازگشته و میتوانند از محاذات مواقیت، که محیط بر حرم هستند، احرام ببندند. به استناد صحیح عبدالله بن سنان، جواز احرام از میقات مسجد شجره ثابت است و حکم جواز احرام از محاذات به سایر میقاتها نیز سرایت میکند. اصل عدم وجوب رفتن به میقات دیگر و اختصاص مواقیت منصوص، برای افرادی که از آنجا عبور میکنند و نه تمامی مکلفین موید نظریه جواز احرام از محاذات است. در تشخیص فرایند حکم احرام از محاذات مواقیت، شناخت موقعیت جغرافیایی محاذات و شعاع آن ضروری است. در این پژوهش کتابخانهای، با کمک نقشههای برخط و ماهوارهای، بر اساس فرضیه مقبول محیط میقاتی، فاصله بین تمامی میقاتها، دقیقاً اندازهگیری شده و برای نخستین بار ملاک در تحقق محاذات عرفی را نصف بزرگترین ضلع این محیط معرفی کردهایم؛ یعنی حد فاصل میقات جحفه تا میقات یلملم که بیشترین فاصله بین دو میقات را از آن خود کرده اند را معیار قرار داده و نصف آن را ملاک در فاصله با میقات در تحقق محاذات عرفی معرفی کرده ایم.