شناسایی و بررسی مولفه‌های اقتصادی همگرایی و هم‌افزایی شهرهای زیارتی و اولویت‌بندی و تحلیل تعامل مولفه‌ها بر پایه روش تلفیقی fuzzy dematelanp

یکی از بسترهای همگرایی و وحدت جهان اسلام استفاده از ظرفیت‌های عظیم شهرهای زیارتی است. ایده همگرایی شهرهای زیارتی یکی از موثرترین راهکارهاست که نیازمند فراهم کردن زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی و سیاسی دخیل در این مسئله است. مسئله این پژوهش، شناسایی مولفه ها و عوامل اقتصادی دخیل در همگرایی شهرهای زیارتی و رتبه بندی و تحلیل روابط میان آنهاست. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی، و از لحاظ گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی به شمار می رود. داده‌های اولیه بر پایه توزیع پرسشنامه در نمونه‌ای متشکل از 47 نفر از مدیران، استادان، نخبگان و کارشناسان حوزه مدیریت شهرهای زیارتی ایران و تحلیل اطلاعات بر اساس تلفیق روش های دیمتل فازی و فرایند تحلیل شبکه ای صورت گرفته است. بر اساس نتایج این پژوهش پنج مولفه مدیریت اوقاف و نذورات، خدمات رفاهی زائران، خدمت‌رسانی به محرومان، ساخت و به سازی حرم‌ها و در نهایت حمل و نقل زمینی و هوایی، از مولفه‌های اقتصادی تاثیرگذار در همگرایی شهرهای زیارتی به شمار می روند که از میان آنها مولفه خدمات رفاهی زائران دارای بالاترین اولویت، و مدیریت اوقاف و نذورات دارای بالاترین تعامل و اثر خالص است. همچنین بالاترین میزان اثرپذیری متعلق به خدمات رفاهی زائران، و بالاترین میزان اثرگذاری مربوط به مولفه مدیریت اوقاف و نذورات است. ازاین‌رو تاکید بر جذب پشتوانه مردمی و توجه به ورودی های درآمد اقتصاد شهرهای زیارتی از مهم ترین راهبردها در بعد اقتصادی همگرایی شهرهای زیارتی محسوب می‌شود.