بررسی اثرات گسترش اتوبوس های تندرو شهری بر ترافیک و آلودگی هوا با استفاده از مدل(Emme/2) و(Ive). (مطالعه مووردی: خط شماره 10 مسیر برگشت دانشگاه آزاد به سمت میدان آزادی)

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر استفاده از سامانه اتوبوس‌های تندرو حمل ‌و ‌نقل شهری در شهر تهران مورد توجه بوده ‌است و تا حد زیادی رضایت شهروندان تهرانی را در پی داشته ‌است. سیستم اتوبوس‌های تندرو حمل و نقل شهری موجب کاهش هزینه حمل ‌و نقل، سرعت بالاتر و در نهایت راحتی مردم می‌گردد. بنابراین در این پژوهش به تاثیر عملکرد سیستم اتوبوس تندرو شهری می‌پردازیم.  مواد و روش‌ها: جهت رسیدن به این هدف، ابتدا حجم ترافیک وسایل نقلیه در دو سناریوی وجود و عدم وجود اتوبوس‌های تندرو شهری توسط مدلبه‌دست آمد و در ادامه پس از محاسبه الگوی رانندگی با اندازه‌گیری میدانی، بررسی کیفیت سوخت و محاسبه نوع ناوگان عبوری مسیر مورد نظر، میزان انتشار آلاینده‌های تولیدی هر یک از وسایل نقلیه با استفاده از مدلive  به‌‌دست آمد و در نهایت میزان انتشار آلودگی ناشی از منابع متحرک در این دو سناریو مقایسه شد تا میزان اثربخشی استفاده از سیستم اتوبوس‌های تندرو به‌دست آید. یافته‌ها: بر اساس نتایج در مقایسه دو سناریوی وجود brt برای آلاینده مونوکسیدکربن موجب کاهش kg 92/134 در طول 12 ساعت اندازه‌گیری شده بود. هم‌چنین آلاینده ترکیبات آلی فرار 5/13kg کاهش یافته بود. اکسید های نیتروژن 0/8kg  و اکسیدهای گوگرد  0/97kg افزایش داشت. همچنین مقادیر آلاینده ذرات معلق 0/48kg و نیز مقادیر بنزن 0/48kg کاهش یافته بود. وجود brt برای مقایسه دو سناریو گاز گلخانه‌ای دی‌اکسیدکربن موجب کاهش 4361/197kg در طول 12 ساعت اندازه‌گیری شده بود. همچنین تاثیر بکارگیری brt موجب کاهش kg 37/0 اکسید نیتروس و  kg86/6 متان در طول این مدت شده بود. نتیجه‌گیری: الگوی رانندگی و حجم تردد، دو متغیر مهم در ive هستند. آلاینده مونواکسیدکربن و آلاینده ترکیبات آلی فرار بیشتر از ناوگان سواری منتشر می شود. در انتها وجود brt موجب کاهش شدید دی‌اکسیدکربن شده که آلاینده اصلی گاز گلخانه‌ای به شمار می آید.