حذف آنتی بیوتیک سولفادی متوکسین از محلولهای آبی با استفاده از نانو لوله های کربنی

زمینه و هدف: آنتی‌بیوتیک ها از آلاینده هایی هستند که دفع و رها سازی آنها در محیط می‌تواند مشکلات زیست محیطی جدی را به‌وجود آورد.  مطالعه حاضر با هدف بررسی حذف سولفا دی متوکسین از محلول های آبی با استفاده از نانولوله های کربنی انجام گرفت. مواد و روش‌ها:در این پژوهش تجربی مشاهده‌ای تاثیر پارامترهای مختلفی از قبیل ph، زمان، دوزهای مختلف نانولوله و همچنین غلظت‌های مختلف سولفا دی متوکسین مورد بررسی قرار گرفت. تمام آزمایشات در یک راکتور 100 میلی لیتری، در دمای آزمایشگاه (oc 24 ±2) با استفاده از همزن مغناطیسی با سرعت rpm 350 انجام گرفت. یافته‌ها: حداکثر راندمان حذف در 6=ph، دوز جاذب g 0/04، زمان تماس min 30 و غلظت اولیه l/mg 20 بود که 94/5 به‌دست آمد. یافته ها نشان داد که ظرفیت جذب با افزایشph  افزایش می یابد و در 6=ph به حداکثر مقدار خود می رسد و سپس مجدداً کاهش پیدا می کند. میزان حذف با افزایش دوز نانولوله افزایش یافته و برای غلظت mg/l 100 و حجم ml 50، دوز g 0/04 بهینه است. میزان جذب با افزایش زمان تماس افزایش یافته و حداکثر جذب در زمان تماس min 30 اتفاق می افتد. جذب آنتی‌بیوتیک سولفا دی متوکسین از مدل ایزوترم لانگمویر (0/9800=r^2) و سینیتیک درجه دوم کاذب (0/9937=r^2) پیروی می کند. نتیجه‌گیری:نانولوله های کربنی به دلیل داشتن خصوصیاتی نظیر مساحت سطحی بالا، پتانسیل زیادی در حذف سولفا دی متوکسین از محلول آبی دارند.