ارزیابی پارامترهای موثر در نفوذپذیری ماسه سیلیکاته فیروزکوه و کربناته هرمز بهسازی‎شده با بایوپلیمر صمغ فارسی

مطالعه پیش‏رو عملکرد صمغ فارسی به عنوان بایوپلیمر گیاهی جدید در کاهش نفوذپذیری ماسه کربناته هرمز و ماسه سیلیکاته فیروزکوه را مورد ارزیابی قرار می‏دهد. بدین منظور آزمایش نفوذپذیری با هد ثابت بر روی نمونه‏های ماسه‏ بهسازی‎شده و نشده صورت پذیرفت. تاثیر متغیرهایی چون درصد‏ وزنی بایوپلیمر افزودنی، محل و زمان گیرش و تراکم اولیه در نفوذپذیری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با افزدون 0.5% و 3%، نفوذپذیری نسبت به ماسه بهسازی‏نشده به ترتیب تا 3 و 160 برابر (بسته به نوع ماسه) پس از گذراندن دوره گیرشی 7 روزه در گرمکن کاهش پیدا کرد. سایر پارامترها همچون تراکم اولیه خاک، دمای محل و مدت گیرش نیز بر کاهش نفوذپذیری خاک تاثیر مستقیمی داشته به طوری که ضریب نفوذپذیری نمونه هرمز و فیروزکوه بهسازی‎شده بهینه با 3% صمغ فارسی و تراکم نسبی خاک (پیش از بهسازی) در حدود 80%، بعد از 28 روز عمل‏آوری در گرمکن، به ترتیب به 6^-10×6.65 و 6-^10×7.7 سانتی‏متر بر ثانیه رسیده که نسبت به نمونه بهسازی‎نشده با تراکم نسبی 80درصد، 587 و 175 برابر نفوذپذیری کمتری دارد.

assessment of key factors impacting permeability in treated firouzkooh siliceous sand and hormuz carbonate sand using persian gum biopolymer

this study evaluates the performance of persian gum as a new plant-based biopolymer in reducing the permeability of the hormuz car-bonate sand and the firouzkooh silicate sand. to achieve this objec-tive, constant head permeability tests were conducted on both un-treated and persian gum-treated sand specimens. various parame-ters, including the proportion of additive biopolymer, curing loca-tion, curing time and initial soil density, were investigated. the re-search findings revealed that the introduction of 0.5% and 3% per-sian gum resulted in a substantial reduction in permeability, with re-ductions of approximately 3-fold and 190-fold, respectively, depend-ing on the sand type. these reductions were observed subsequent to a 7-day curing regimen conducted under elevated temperatures. ad-ditionally, it was observed that other parameters, notably initial soil density, curing temperature, and curing duration, exerted a signifi-cant and direct influence on the reduction in soil permeability. in particular, the permeability coefficient of the hormuz and firouzkooh optimum samples, treated with a 3% concentration of persian gum and possessing a relative soil density of approximately 80% prior to treatment, demonstrated a significant reduction to approximately 6.65 × 10e-6 and 7.7 × 10e-6 cm/s, respectively, following an ex-tended 28-day curing period at an elevated temperature. this notable decrease, in comparison to analogous untreated samples, represent-ed a 578-fold and 175-fold reduction in permeability, respectively.