اسم‌‌سازی و استعاره دستوری در داستان «شلغم میوۀ بهشته» از علی‌‌محمّد افغانی

عامه، واقعیت ذهنی را با تجربۀ عینی بیان می‌‌کنند و برای انتقال، از جایگزینی یک ابزار دستوری به جای یک ابزار دیگر بهره می‌‌گیرند. بسامد این جایگزینی استعاری می‌‌تواند نشانه‌‌ای سبکی باشد. این جستار توصیفی- تحلیلی، بر اساس نظریه نقش‌‌گرایی، فرایندها و استعاره‌‌های دستوری داستان «شلغم میوۀ بهشته» نوشتۀ علی‌‌محمّد افغانی را، بررسی نموده‌‌است. این داستان از آثار رواییِ واقع‌‌گراست که بر محور زبان استعاری می‌‌چرخد و هر سه نوع استعاره دستوری (ا‌‌‌‌ندیشگانی، بینافردی و متنی) در آن دیده می‌‌شود. بازنمایی تجربه در گفتگوی مشارکان این داستان، بیشتر بر پایۀ انتقال فرایند ذهنی به مادی است؛ زیرا نویسنده می‌‌داند که با استفاده از نظام گذرایی استعارۀ دستوری، مفاهیم انتزاعی و ذهنی، برای مخاطب عام قابل فهم‌‌تر می‌‌شود؛ اما، انتقال و جابه‌‌جایی فرایندهای مادی به ذهنی در کمترین مقدار خود در این اثر نمود دارد و دلیل انعکاس افعال به شکل مادی، شفافیت و صریح ‌‌بودن است و نویسنده نخواسته است که تجربۀ خود را نیازمند تاویل و تفسیر کند (جدول فراوانی ارائه شده است). افغانی با توجه به معنای ذهنی و نمود تجربۀ بیرونی آن، از فعلی عملگرا که بار معنایی کنش را به درستی انتقال دهد، استفاده می‌‌کند و در بازنمایی حالات حاکم بر کنشگران متاثر از گفتگوی موجود طبقۀ کاربران است. در این رمان، بیشتر با اسم‌‌سازی که اصلی‌‌ترین نمود استعارۀ گذرایی است، فرایندها (افعال)، به صورت استعاری به اسم تبدیل شده‌‌اند و نویسنده با این انتقال در نوع دستوری، باعث برجستگی پیام و سخن مشارکان شده ‌‌است. در این اثر، معنای اندیشگانی هم ناظر بر تجربه‌‌های نویسنده از دنیای بیرون است.

noun formation and grammatical metaphor in turnip the fruit of paradise written by ali mohammad afghani

common people express subjective reality with objective experience and use the substitution of a grammar tool for another tool to convey their meaning. the frequency of this metaphorical substitution can be a sign of style. this descriptive-analytical essay has examined the grammatical processes and metaphors of the story turnip the fruit of paradise by ali-mohammed afghani, based on the theory of role-based theory. this story is one of the realist narrative works that revolves around metaphorical language and all three types of grammatical metaphors (ideological, interpersonal and textual) are seen in it. the representation of the experience in the dialogue of the participants of this story is mostly based on the transfer of the mental process to the material because the author knows that by using the transitive system of grammatical metaphor, abstract and subjective concepts become more understandable for the general audience; however, the transfer and displacement of material to mental processes is reflected in this work in its lowest amount, and the reason for the reflection of verbs in a material form is transparency and openness, and the author did not want to interpret his experience (many tables are provided). considering the subjective meaning and the external experience of it, afghani uses the pragmatic present which conveys the meaning of the action correctly, and in representing the states governing the actors is affected by the existing conversation of the speakers’ class. in this novel, the processes (verbs) have been metaphorically transformed into nouns by noun formation, which is the main form of transitive metaphor, and the author has made the message and words of the participants stand out with this grammatical transition. in this work, the intellectual meaning also refers to the author’s experiences from the outside world.