سازۀ آوایی زبان در اشعار سید حسن حسینی

سبک‌‌شناسی لایه‌‌ای از روش‌‌های نوین نقد ادبی است که به تجزیه و تحلیل متون ادبی در قالب لایه‌‌های پنج‌‌گانۀ زبانی می‌‌پردازد. مقالۀ حاضر بر اساس روش توصیفی تحلیلی به بررسی لایۀ آوایی زبان در سروده‌‌های «سید حسن حسینی» همت گمارده و چهار گزارۀ تشکیل‌‌دهندۀ سازۀ آوایی زبان شعر (موسیقی بیرونی، کناری، درونی و معنوی) را در سروده‌‌های این شاعر معاصر ادب فارسی تطبیق و شرح داده است. یافته‌‌های تحقیق نشان از آن دارد که امکانات آوایی زبان در آثار حسینی فراتر از تلوین و التذاذ موسیقیایی در چارچوب موسیقی بیرونی شعر بروز یافته است؛ به طوری که پرداختن به رئالیسم اجتماعی از تحلیل و بررسی سازۀ آوایی در قالب موسیقی کناری آشکار می‌‌شود. حسینی با کاربست سازۀ آوایی و ترکیب شاخص‌‌های آن با یکدیگر به نقد درونی جامعۀ خویش پرداخته است. موسیقی معنوی امکان تصویر آفرینی هرچه دقیق‌‌تر را برای این شاعر معاصر فراهم آورده و وی توانسته است از رهگذر این لایۀ سبک‌‌شناسی نوین، تصاویر متحرّک شعری را به مخاطب ارائه دهد.

The Phonetic Structure of Language in the Poetry of Seyyed Hasan Hoseini

Layered stylistics is identified as of one of the modern approaches in literary criticism analyzing the literal texts based on the five linguistic layers. The present article is based on analyticaldescriptive method in order to identify and compare the phonetic layer of the language in the poems of Seyyed Hasan Hoseini. This research has also illustrated phonetic components in the poems including external and internal sides, as well as the semantic music. The findings of this study suggest that phonetic features of the poems have been realized far beyond pleasure and coloring in the function of their external music. In fact, the poets concern with the social realism is discovered by analyzing the phonetic structure in the form of external music. Using phonetic structure and mixing its various features, Hoseini has set to critique his society. The semantic music has helped the poet to create accurate images. As a result, this layer of stylistics has provided the audience with moving, poetic images.