غربت کنایه در پژوهش‌‌های مکتب وقوع

حقیقت‌‌نمایی در کنار بیان رفتارهای عاشق و معشوق، رکن رکین مکتب وقوع است. بیشتر پژوهش‌‌هایی که در زمینۀ بررسی مختصات ادبی این مکتب و طرز واسوخت انجام‌‌شده‌‌، در کنار اشاره به «سادگی و روانی زبان» به «عدم استفاده‌‌ از شگردهای بلاغی» نیز اشاره کرده‌‌اند. از آنجا که کشف و توضیح چگونگی یک موضوع و پدیده، رسالت تحقیقاتِ توصیفی است، این مقاله به شیوۀ توصیفی تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه‌‌ای نوشته شده‌‌است‌‌ و می‌‌کوشد تا حضور گسترده و نقش موثر صناعت بیانی کنایه را در بازنمایاندن حالات وقوعی نشان بدهد و این خود نقیضِ فرضِ رایج در مطالعات مکتب وقوع است. حدود پژوهش، مطالعاتی است که در حوزۀ مکتب وقوع انجام‌‌ شده، امّا به عنصر بیانی کنایه توجّه نکرده‌‌اند؛ خاصه کنایه‌‌های موجود در کتاب صد سال عشق مجازی. یافته‌‌های پژوهش ‌‌نشان می‌‌دهد که شگرد کنایه نقش مهمّ و بایسته‌‌ای در آفرینش تصویرهای مکتب وقوع دارد و حضور گستردۀ این صناعت در شعر وقوع نه‌‌تنها منافاتی با زبان سادۀ این مکتب ندارد، بلکه به دلیل ماهیت کوچه‌‌ و بازاری و مردمی بودنش، سبب روانی و سادگی زبان شعری وقوع نیز می‌‌گردد.

Absence of metonymy in the Research on School of Occurrence (Voghoo’)

Versimilitude, along with expressing the behavior of the lover and the beloved, is the cornerstone of the school of occurrence (Voghoo’). A major part of research conducted on the school and its literary coordinate, Vasookht, have dealt with both the simplicity and psychology of language, and the  absence of rhetorical figures. The present  article is written in a descriptiveanalytical manner using library tools. Contradicting the common assumption in the study of the school of occurrence, the article seeks to ensure the widespread presence as well as the effective role of metonymy in representing the occurrence of events. The scope of the research involves all the studies, done on the school of occurrence, but has not paid attention to the expressive role of metonymy especially those mentioned in the book One Hundred Years of Figurative Love. Findings suggest that the technique of metonymy plays an important and vital role in creating imagery. Far from contradicting the simple language of the school, it is suggested, metonymy underscores the fluency and simplicity of the poetic language just because of its popularity among people.